Yusuf, Yakup’un küçük oğullarından biriydi. Yakup Yusuf’u diğer oğullarından daha çok seviyordu. Bunun farkında olan abileri sence ne hissetmiş olabilir? Onlar Yusuf’u kıskandılar ve ondan nefret etmeye başladılar. Sonra Yusuf bazı ilginç rüyalar gördü ve bunu abilerine anlattı. Bu rüyalar abilerinin bir gün Yusuf’un önünde eğileceğini gösteriyordu. Bunu duyduklarında ondan daha da çok nefret ettiler.

Bir gün Yusuf’un abileri Şekem şehrinin yakınlarında koyunları dolaştırıyordu. Yakup oğullarının nasıl olduğunu merak ettiğinden Yusuf’u yanlarına gönderdi. Uzaktan Yusuf’un geldiğini görünce birbirlerine “İşte, rüyalar efendisi geliyor! Hadi onu öldürelim” dediler. Onu yakalayıp derin bir kuyuya attılar. Ama abilerinden Yahuda “Onu öldürmek yerine köle olarak satalım” dedi. Bunun üzerine Yusuf’u, Mısır’a giden Midyanlı satıcılara 20 gümüşe sattılar.

Sonra Yusuf’un giysisini bir keçinin kanına bulayıp babalarına gönderdiler ve “Bu oğlunun giysisi değil mi?” diye sordular. Yakup giysiyi görünce vahşi bir hayvanın Yusuf’u öldürdüğünü sandı. Çok üzüldü ve çok ağladı. Hiç kimse bu acıyı unutmasına yardım edemedi.

Satıcılar Mısır’a gelince Yusuf’u, Potifar adlı önemli bir saray görevlisine köle olarak sattılar. Fakat Yehova Yusuf’la beraberdi. Potifar Yusuf’un işini iyi yapan ve güvenilir biri olduğunu görünce sahip olduğu her şeyi onun sorumluluğuna verdi.

 Potifar’ın karısı Yusuf’un yakışıklı ve güçlü olduğunu fark etti. Her gün Yusuf’a onunla yatması için ısrar ediyordu. Peki Yusuf ne yaptı? O bunu reddederek şöyle dedi: “Hayır! Bu yanlış bir şey. Efendim bana güveniyor ve sen onun karısısın. Seninle yatarsam Tanrı’ya karşı günah işlemiş olurum.”

Bir gün Potifar’ın karısı Yusuf’u giysisinden yakaladı ve onu kendisiyle yatmaya zorladı ama Yusuf kaçtı. Potifar eve geldiğinde karısı yalan söyleyerek Yusuf’un kendisine saldırdığını iddia etti. Buna inanan Potifar çok sinirlendi ve Yusuf’u hapse attırdı. Ama Yehova Yusuf’u unutmadı.