သင်ခန်းစာ ၁၅
ယေဟောဝါက ယောသပ်ကို မေ့မထား
ယောသပ် ထောင်ကျနေတုန်း အီဂျစ်ဘုရင် ဖာရော အိပ်မက်မက်တယ်။ အိပ်မက် အဓိပ္ပာယ်ကို ဘယ်သူမှ မရှင်းပြနိုင်ဘူး။ ယောသပ်တော့ ရှင်းပြနိုင်မယ်လို့ ကျွန်တစ်ယောက်က ဖာရောကို ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ ယောသပ်ကို ချက်ချင်း ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်။
ဖာရောက ‘ငါ့အိပ်မက် အဓိပ္ပာယ်ကို မင်းပြောပြနိုင်မလား’ လို့မေးတော့ ယောသပ်က ‘အီဂျစ်ပြည်မှာ ခုနစ်နှစ် အစားအစာ ပေါများမယ်၊ နောက်ခုနစ်နှစ်မှာ အငတ်ဘေးကြုံမယ်။ အစားအစာတွေ သိုလှောင်ဖို့ ပညာရှိတစ်ယောက်ကို ခန့်အပ်ပါ။ ဒါမှ မင်းကြီးရဲ့လူတွေ အငတ်ဘေးမကြုံမှာ’ လို့ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ဖာရောက ‘မင်းကို ငါခန့်အပ်လိုက်ပြီ။ မင်းဟာ အီဂျစ်ပြည်မှာ ဒုတိယအကြီးဆုံးသူဖြစ်ရမယ်’ လို့ပြောတယ်။ ဖာရောရဲ့ အိပ်မက် အဓိပ္ပာယ်ကို ယောသပ် ဘယ်လိုသိတာလဲ။ ယေဟောဝါ ကူညီပေးလို့ပါ။
ခုနစ်နှစ်လုံးလုံး အစားအစာတွေကို ယောသပ် သိုလှောင်တယ်။ အဲဒီနောက် ယောသပ် ပြောသလိုပဲ တစ်ကမ္ဘာလုံး အငတ်ဘေးဆိုက်ပါလေရော။ ဒါနဲ့ နေရာအနှံ့က လူတွေ ယောသပ်ဆီလာပြီး အစားအစာဝယ်တယ်။ အီဂျစ်ပြည်မှာ အစာရှိတယ်လို့ ယာကုပ် ကြားတော့ အစာဝယ်ဖို့ သားဆယ်ယောက်ကို လွှတ်လိုက်တယ်။
ယာကုပ်သားတွေ ရောက်လာတဲ့အခါ သူတို့ကို ယောသပ် ချက်ချင်းမှတ်မိပေမဲ့ အစ်ကိုတွေက ယောသပ်မှန်း မသိကြဘူး။ ယောသပ် ငယ်ငယ်က အိပ်မက်အတိုင်း သူ့ကို အစ်ကိုတွေ ဦးညွှတ်ကြတယ်။ အစ်ကိုတွေမှာ မုန်းတီးစိတ် ရှိနေတုန်းပဲလားလို့ ယောသပ် သိချင်တာနဲ့ ‘ခင်ဗျားတို့ဟာ သူလျှိုတွေပဲ။ ငါတို့ တိုင်းပြည်ရဲ့ အားနည်းချက်ကို လာစုံစမ်းတာ’ လို့ပြောတော့ သူတို့က ‘မဟုတ်ရပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့ဟာ ခါနန်ပြည်ကပါ၊ ညီအစ်ကို ၁၂ ယောက်ရှိတယ်။ ညီတစ်ယောက် သေသွားပါပြီ။ အငယ်ဆုံးက အဖေနဲ့ နေရစ်ခဲ့ပါတယ်’ လို့ပြန်ပြော
တာနဲ့ ယောသပ်က ‘မင်းတို့ ညီအငယ်ဆုံးကို ခေါ်လာပြမှ ငါယုံမယ်’ လို့ပြောလိုက်တယ်။ ဒီနောက် သူတို့ အဖေဆီ ပြန်သွားကြတယ်။အစားအစာတွေ ကုန်သွားတဲ့အခါ အီဂျစ်ပြည်ဆီ သားတွေကို ယာကုပ် ထပ်လွှတ်ပြန်တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ ညီအငယ်ဆုံး ဗင်ယာမိန်ပါ ပါသွားတယ်။ ယောသပ်ဟာ အစ်ကိုတွေကို စမ်းသပ်ဖို့ ဗင်ယာမိန်ရဲ့ အိတ်ထဲ သူ့ငွေခွက်ကို ထည့်ခိုင်းပြီး သူတို့ ခိုးသွားပါတယ်လို့ စွပ်စွဲတယ်။ ခွက်ကို ဗင်ယာမိန်ရဲ့ ကောက်နှံအိတ်ထဲမှာ ယောသပ်ရဲ့ကျွန်တွေ တွေ့တော့ သူ့အစ်ကိုတွေ လန့်သွားတယ်။ ဗင်ယာမိန်အစား သူတို့ကို အပြစ်ပေးပါလို့ ယောသပ်ကို တောင်းပန်ကြတယ်။
အစ်ကိုတွေ စိတ်ပြောင်းသွားပြီဆိုတာ အခု ယောသပ် သေချာသိလိုက်ပြီ။ အဲဒီအခါ ယောသပ်ဟာ သူ့ခံစားချက်ကို မြိုသိပ်မထားနိုင်တော့ဘူး။ ဒါနဲ့ ငိုပြီး ‘ကျွန်တော်ဟာ ယောသပ်ပါ။ အဖေ ရှိသေးလား’ လို့မေးတယ်။ အစ်ကိုတွေလည်း အံ့ဩနေကြတယ်။ ‘အစ်ကိုတို့ ကျွန်တော့်ကို လုပ်ခဲ့တာအတွက် ဝမ်းမနည်းကြပါနဲ့။ အစ်ကိုတို့ကို ကယ်တင်ဖို့ ကျွန်တော့်ကို ဘုရားက ဒီကိုလွှတ်လိုက်တာ။ အခု အမြန်ပြန်ပြီး အဖေ့ကိုခေါ်လာပေးပါ’ လို့ ဆက်ပြောတယ်။
သူတို့အိမ်ပြန်သွားပြီး အဖေ့ကို အကျိုးအကြောင်း ပြောပြတယ်။ ပြီးတော့ အီဂျစ်ပြည်ကို ခေါ်လာတယ်။ နှစ်အတော်ကြာပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ ယောသပ်နဲ့သူ့အဖေ ပြန်တွေ့ဆုံခဲ့ကြတယ်။
“သူတစ်ပါးရဲ့အပြစ်ကို ခွင့်မလွှတ်ရင်တော့ အဖဘုရားက ခင်ဗျားတို့ရဲ့အပြစ်ကို ခွင့်လွှတ်မှာ မဟုတ်ဘူး။”—မဿဲ ၆:၁၅