Мысырда Жақыптың отбасы исраилдіктер деп аталып кетті. Жақып пен Жүсіп қайтыс болған соң, елде басқа бір перғауын патша болды. Ол исраилдіктер мысырлықтардан да күшті болып кетеді деп қорықты. Сондықтан оларды құлға айналдырды. Патша оларға кірпіш жасатты және танапта ауыр жұмысқа салды. Бірақ исраилдіктер қанша қысым көрсе де, көбейе берді. Бұл перғауынға ұнамады, сондықтан ол исраилдіктердің жаңа туылған ұл балаларының бәрі өлтірілсін деп бұйырды. Исраилдіктер қатты қорыққан шығар, иә?

Бірде Ехобед деген исраилдік әйел ұл туды. Ол баласын аман алып қалу үшін, оны себетке салып, Ніл өзенінің бойындағы қамыс арасына жасырып қойды. Ал баланың әпкесі Мәриям болса әрі қарай не болатынын көру үшін жақын жерде бақылап тұрды.

Перғауынның қызы өзенге шомылуға келгенде, себетті байқап қалады. Ашып қараса, ішінде кішкентай бала жылап жатыр екен. Оның балаға жаны ашып кетеді.  Сонда Мәриям келіп: “Сізге баланы емізетін біреуді тауып берейін бе?”— деп сұрайды. Перғауынның қызы “иә” дегенде, Мәриям өзінің анасы Ехобедті ертіп келеді. Перғауынның қызы Ехобедке: “Мына баланы маған емізіп, бағып бер. Мен саған ақша төлеймін”,— дейді.

Бала біраз өскенде, Ехобед оны перғауынның қызына апарып берді. Ал ол балаға Мұса деген ат қойып, оны өз баласындай өсірді. Мұса Мысыр патшасының баласы сияқты өскендіктен, не қаласа да, соған қол жеткізе алатын. Бірақ ол Ехобаны ешқашан ұмытқан жоқ. Мұса өзінің шындығында мысырлық емес, исраилдік екенін білді. Сондықтан Ехобаға қызмет етуді шешті.

40 жасында Мұса өз халқына көмектесуді ойлай бастайды. Бірде ол бір мысырлықтың исраилдік құлды ұрып жатқанын көреді. Сол кезде Мұса оны қатты ұрып, өлтіріп қояды. Сосын оның денесін құмға көміп тастайды. Бірақ бұны перғауын біліп қойып, Мұсаны өлтіргісі келеді. Сонда Мұса Мадиян еліне қашып кетеді. Сол жақта Ехоба оны қорғап жүреді.