En Ägipten nanden se Jakob siene Famielje met de Tiet Israeliten. Aus Jakob un Josef ieescht jestorwen wieren, funk doa een niea Farao aun to rejieren. Dee haud Angst, de Israeliten wudden stoakja woaren aus de Ägipta. Doawäajen muak de Farao de Israeliten to Sklowen. Dee musten fa de Ägipta Tieejlen strikjen un sea schwoa oppe Stap schaufen. Oba je schwanda dee schaufen musten, je bosja worden dee mea. De Farao jleicht daut nuscht un säd, daut se aule israelitische Junkjes, waut jebuaren worden, sullen dootmoaken. Jleefst du nich uk, daut de Israeliten sea angst wort?

Eene israelitische Fru, waut Jochebed heet, haud een sea schmocket Junkje. See wull daut beschitzen. See deed daut en eenen Korf nenn un vestuak daut en dän Niel-Riefa mankem Wotagrauss. Mirjam, de Sesta von daut Bäbe, bleef doa dicht bie un kjikjt, waut nu woaren wudd.

Dän Farao siene Dochta kjeem no dän Riefa toom sikj boden un sach doa dän Korf.  Doabennen road een Bäbe un ar jaumad daut. Mirjam fruach: “Sull ekj eene Fru sieekjen, daut dee daut Kjint fa die besorjen kaun?” Dän Farao siene Dochta säd, see sull, un Mirjam hold äare Mame Jochebed. Dän Farao siene Dochta säd to dee: “Nemm dit Bäbe un besorj daut fa mie. Ekj woa die doafäa betolen.”

Aus daut Kjint ieescht jrata wia, brocht Jochebed daut no dän Farao siene Dochta. Dee nand daut Moses un tald daut fa äaren Sän. Moses woss soo opp aus een Sän vom Kjennich, un kunn aules haben, waut dee wull. Oba Moses vegaut nienich von Jehova. Hee wist, daut hee rajcht jesajcht een Israelit wia, nich een Ägipta. Un hee wäld sikj, Jehova to deenen.

Aus Moses 40 Joa wia, wull hee sien Volkj halpen. Eemol sach dee, daut een Ägipta eenen israelitischen Sklow vekjield. Moses vekjield dän Ägipta soo sea, daut dee storf, un veschoawd dän em Saunt. Aus de Farao dit enwort, wull dee Moses dootmoaken. Oba Moses rand wajch no daut Launt Midian un Jehova holp dän doa.