De Israeliten wieren Sklowen un musten sea rakren. Jehova schekjt Moses un Aaron no dän Farao un leet dän sajen: “Lot mien Volkj gonen, daut dee mie en de Wiltnis aunbäden kjennen.” De Farao deed sikj brow un säd: “Daut es mie endoont, waut Jehova sajcht. Ekj lot de Israeliten nich gonen.” Dan bemust de Farao de Israeliten, noch dolla to schaufen. Jehova wull dän Farao waut biebrinjen. Weetst du, woo dee daut deed? Hee brocht de tieen Ploagen äwa Ägipten. Jehova säd to Moses: “De Farao deit daut nich, waut ekj saj. Zemorjes woat dee biem Niel-Riefa sennen. Go doahan un saj dän, ekj woa aulet Wota em Niel to Bloot moaken, wäajen hee mien Volkj nich gonen lat.” Moses jehorcht un jinkj no dän Farao. De Farao sach daut, aus Aaron dän Niel met eenen Stock schluach un daut Wota dan to Bloot wort. De Riefa funk aun to stinkjen, de Fesch jinjen doot un doa em Niel wia kjeen reinet Wota mea toom drinkjen. De Farao leet de Israeliten doawäajen nich gonen.

 Säwen Doag lota schekjt Jehova Moses trigj no dän Farao un leet dän sajen: “Wan du mien Volkj nich woascht gonen loten, dan woat Ägipten gaunz voll Poggen woaren.” Aaron hoof dän Stock no Hecht un daut Launt wort voll Poggen. Dee wieren en de Hiesa, en de Baden un en de Kommen. Aulawäajen wieren Poggen! De Farao säd, Moses sull Jehova prachren, daut dise Ploag opphieed. Hee vespruak, hee wudd de Israeliten gonen loten. Jehova neem de Ploag wajch un de Ägipta deeden de doodje Poggen toopropen – eenen Klompen no dän aundren. Daut gaunze Launt stunk. Oba de Farao leet daut Volkj wada nich gonen.

Dan säd Jehova to Moses: “Aaron saul met dän Stock oppe Ieed noppkjielen un daut Stoff woat to Stäakjflieechkjes woaren.” Fuaz wieren doa aulawäajen Stäakjflieechkjes, ooda Migjen. Mau rajcht eenje von dän Farao sien Volkj säden: “Dise Ploag kjemt von Gott.” Oba de Farao leet de Israeliten noch emma nich gonen.