Si Moises kag si Aaron nagkadto sa Paraon para ihambal sa iya ang mensahe sang Dios: ‘Kon indi mo pagpalakton ang akon katawhan, magapadala ako sing nagapangagat nga mga langaw sa Egipto.’ Ang panong sang nagapangagat nga mga langaw nagsulod sa mga balay sang mga Egiptohanon, pigado man sila ukon manggaranon. Napuno sang nagapangagat nga mga langaw ang Egipto. Pero wala sa Gosen, ang lugar nga ginaistaran sang mga Israelinhon. Sugod sa ikap-at nga kalalat-an, ang mga Egiptohanon lang ang nahalitan. Nakitluoy ang Paraon: ‘Magpakitluoy kamo kay Jehova nga dulaon na ini nga mga langaw. Palakton ko na ang inyo katawhan.’ Pero sang gindula na ni Jehova ang nagapangagat nga mga langaw, nagbag-o ang pensar sang Paraon. Makatuon pa bala sing leksion ang Paraon?

Si Jehova nagsiling: ‘Kon indi pagpalakton sang Paraon ang akon katawhan, ang mga sapat sang mga Egiptohanon magamasakit kag mapatay.’ Pagkadason nga adlaw, ang mga sapat nagkalamatay. Pero ang mga sapat sang mga Israelinhon wala maano. Pero matig-a gihapon ang ulo sang Paraon, kag indi gid sia magpasugot.

Dayon ginsilingan ni Jehova si Moises nga magbalik sa Paraon kag isabwag niya ang abo sa hangin. Ang abo nangin mapino nga yab-ok sa hangin kag nagtapik sa tanan nga Egiptohanon. Bangod sini, gintubuan sing mga hubag ang tanan nga Egiptohanon kag ang ila mga sapat. Pero wala gihapon ginpalakat sang Paraon ang mga Israelinhon.

 Ginpakadto liwat ni Jehova si Moises sa Paraon para isugid ang Iya mensahe: ‘Indi mo man bala gihapon pagpalakton ang akon katawhan? Buas, magaulan sing yelo sa Egipto.’ Pagkadason nga adlaw, nagpadala si Jehova sing yelo, daguob, kag kalayo. Amo yadto ang pinakagrabe nga kalamidad nga natabo sa Egipto. Ang tanan nga kahoy kag pananom nahalitan, pero wala maano ang mga ara sa Gosen. Ang Paraon nagsiling: ‘Makitluoy kamo kay Jehova nga pauntaton na niya ini! Dayon makalakat na kamo.’ Pero sang nag-untat na ang yelo kag ang ulan, nagbag-o ang pensar sang Paraon.

Dayon nagsiling si Moises: ‘Kaunon sang mga apan ang tanan nga wala mahalitan sang yelo.’ Ginkaon sang minilyon ka apan ang tanan nga nabilin nga wala mahalitan sang yelo. Nakitluoy ang Paraon: ‘Makitluoy kamo kay Jehova nga kuhaon niya ang mga apan.’ Pero bisan gindula na ni Jehova ang mga apan, wala gihapon magpasugot ang Paraon.

Ginsilingan ni Jehova si Moises: ‘Bayawa ang imo kamot sa langit.’ Dayon gulpi lang nagdulom ang kalangitan. Sa sulod sang tatlo ka adlaw, wala sing may makita ang mga Egiptohanon. Ang mga Israelinhon lamang ang may mga suga sa ila balay.

Ginsilingan sang Paraon si Moises: ‘Makalakat na kamo sang imo katawhan. Pero ibilin ang inyo mga sapat.’ Si Moises nagsiling: ‘Dapat namon dal-on ang amon mga sapat para may ihalad kami sa amon Dios.’ Naakig gid ang Paraon. Nagsinggit sia: ‘Magpalayo ka sa akon! Kon makita ko pa ikaw liwat, patyon ko gid ikaw.’