Trigj nom Enhault

No de Enhaultslist gonen

KAPITEL 22

Daut Wunda bie daut Roode Mäa

Daut Wunda bie daut Roode Mäa

Aus de Farao hieed, daut de Israeliten von Ägipten wajch wieren, wia am daut schod, daut hee dee wajchjeschekjt haud. Hee säd to siene Soldoten: “Moakt aul miene Kjrichswoages reed, un well wie dee hinjaraun joagen! Wie hauden dee leewa nich sult gonen loten.” De Farao un siene Mana wieren de Israeliten wajch hinjaraun.

Jehova deed sien Volkj leiden; äwadach met eene Wolkj un de Nacht met een Fia. Hee brocht dee bat daut Roode Mäa un säd, see sullen doa aunhoolen.

Dan sagen de Israeliten, daut de Farao un siene Soldoten an hinjaraun kjeemen. Nu wieren dee tweschen daut Mäa un de ägiptische Soldoten faust. Dee schrieejen to Moses un säden: “Wie woaren stoawen! Du hautst ons sult en Ägipten loten.” Oba Moses säd: “Habt nich Angst. Wacht un kjikjt, woo Jehova ons raden woat.” Vetrud Moses nich sea opp Jehova?

Jehova säd to de Israeliten, see sullen sikj oppmoaken toom wiedagonen. Dee Nacht deed Jehova de Wolkj tweschen de Israeliten un de Ägipta. Aun de Ägipta äare Sied wia daut diesta. Oba bie de Israeliten wia daut dach.

Jehova säd to Moses, hee sull siene Haunt äwa daut Mäa utstrakjen. Dan leet Jehova de Nacht äwa eenen stoakjen Wint pusten. Daut Mäa jinkj op, soo daut doa enne Medd een Wajch derch wia. Aun jieda Sied wia eene Waunt von Wota, un aul de millionende Israeliten jinjen opp drieeje Ieed no de aundre Kaunt Mäa.

De Ägipta juagen de Israeliten opp de drieeje Ieed em Mäa hinjaraun. Dan brocht Jehova de ägiptische Soldoten gaunz derchenaunda. De Räda von äare Woages jinjen loos un de Soldoten schrieejen un säden: “Well wie ons fuatbrinjen! Jehova halpt de Israeliten.”

Jehova säd to Moses: “Strakj diene Haunt ut äwa daut Mäa.” Krakjt dan jinkj daut Mäa wada too un de ägiptische Soldoten wieren doa medden mank. De Farao un aul siene Mana storwen. Kjeena bleef läwen.

Daut gaunze Volkj wia nu oppe aundre Sied un deed Gott met een Leet preisen. Dee sungen: “Sinjt fa Jehova. Hee haft waut groosoatjet jedonen; hee haft Pieed un Rittasch em Mäa jeschmäten.” Aus dee doa sungen, deeden de Frues daunzen un met de Hauntdromlen spälen. Aule wieren sea schaftich, daut see nu frie wieren.

“Soo kjenn wie em vetruen sajen: ‘De Har es dee, dee mie halpt, ekj woa mie nich ferchten. Waut kaun een Mensch mie aundoonen?’” (Hebräa 13:6)