Ji derketina Misirê duh meh şûnda Îsraêlî gihîştine Çiyayê Sînayê û wêderê çadirê xwe lêxistin. Yehowa gazî Mûsa kir. Ew hilkişiya ser çiyê û Yehowa gote wî: “Min Îsraêlî xilaz kirin. Hergê ewana guh bidine min û qanûnên min xwey kin, wê bibine cimeta min e mexsûs”. Mûsa paşda vegeriya û Îsraêliyara got derheqa wê yekê, çi Yehowa wîra got. Gelo wana çi cab da? Wana got: “Emê her gotinên Yehowa bînin sêrî”.

Mûsa dîsa hilkişiya ser çiyê. Wêderê Yehowa gote wî: “Roja sisiya ezê tevî we xeber dim. Bêje cimetê, wekî ewana fesal bin û nêzîkî Çiyayê Sînayê nebin”. Mûsa ji çiya vegeriya û gote Îsraêliya, wekî hazir bin guh bidine Yehowa.

Roja sisiya, Îsraêlî ser çiyê birûsik û ewrê reş dîtin. Usa jî wana girmîna ewra û dengê boriyê bihîstin. Paşê Yehowa agirda peyayî ser çiya bû. Gava Îsraêlî ew yek dîtin ewana tirsa lerizîn. Dû ser çiyê top bibû û çiya pêda dihejiya. Dengê boriyê hê zêde û zêde dibû. Paşê Xwedê got: “Ez Yehowa me. Serê xwe ber xudanên din daneynin”.

Mûsa dîsa hilkişiya ser çiyê û wêderê Yehowa qanûn da wî, seva cimet bizanibe çi bike û çi cûre Xwedêra xizmet ke. Mûsa ew qanûn nivîsîn û paşê Îsraêliyara xwend. Wana soz da: “Emê her gotinên Yehowa bînin sêrî”. Rast e, wana soz dane Xwedê, lê gelo paşê ew sozê xwe anîne sêrî?