Aus de Israeliten bie twee Moonat von Ägipten wajch wieren, kjeemen dee bat dän Sinai-Boajch un stalden doa äare Zelten opp. Jehova roopt Moses un dee jinkj dan oppem Boajch nopp. Jehova säd to am: “Ekj deed de Israeliten raden. Wan dee mie jehorchen un miene Jebooten hoolen woaren, dan woaren dee mien besondret Volkj sennen.” Moses jinkj rauf un vetald de Israeliten daut, waut Jehova jesajcht haud. Waut deeden dee dan? Dee säden: “Wie woaren aules doonen, waut Jehova haben well.”

Moses jinkj wada oppem Boajch nopp. Doa säd Jehova to am: “Dän dredden Dach woa ekj to junt räden. Saj to daut Volkj, see sellen nich proowen, opp dän Sinai-Boajch nopptogonen.” Moses jinkj rauf un säd to de Israeliten, see sullen sikj reedmoaken, wäajen Jehova wudd met an räden.

Dän dredden Dach sagen de Israeliten, woo daut blizt un daut doa eene dunkle Wolkj oppem Boajch wia. Daut rummeld uk sea un dee hieeden een Blosdinkj. Dan kjeem Jehova en een Fia opp dän Sinai-Boajch nopp. De Israeliten hauden soo Angst, daut dee flautrich wieren. De gaunza Boajch scheddad sea un wia voll Ruak. Un daut Blosdinkj blosd emma dolla. Dan säd Gott: “Ekj sie Jehova. Jie sellen kjeenen aundren Gott aunbäden.”

Moses jinkj wada oppem Boajch nopp. Jehova jeef dän doa Jesazen, daut daut Volkj wist, woo dee am deenen sullen un woo dee läwen sullen. Moses schreef de Jesazen opp un läsd de Israeliten dee väa. Dee vespruaken dan: “Wautemma Jehova ons sajcht, daut woa wie doonen.” Wudden dee dit Vespräakjen, waut see Gott jeewen, uk hoolen?