De aundre Velkja en Kanaan hieeden, waut en Jericho jeworden wia. Dee äare Kjennichs wullen sikj toopstonen toom jäajen de Israeliten Kjrich fieren. Oba de Gibeonita hauden sikj waut aundret äwajetalt. Dee trocken sikj velumpte Kjleeda aun un jinjen no Josua un säden: “Wie komen von een Launt wiet auf. Wie hieeden von Jehova un uk woo hee junt en Ägipten un en Moab jeholpen haft. Vespräakjt ons, daut jie ons nuscht woaren doonen, un wie woaren june Deena sennen.”

Josua jleewd dee daut un vespruak dee, see wudden an nuscht doonen. Dree Doag lota wort hee en, daut dee goanich von wiet auf wieren. Dee wieren von daut Launt Kanaan. Josua fruach de Gibeonita: “Wuarom hab jie ons väajeloagen?” Dee säden: “Wie hauden Angst! Wie weeten, daut jun Gott Jehova junt halpt. Moakt ons toom Jefaulen nich doot.” Josua hilt sien Vespräakjen un leet dee läwen.

 Een Stootje lota wullen fief kanaanitische Kjennichs un dee äare Soldoten de Gibeonita waut aundoonen. Josua un siene Soldoten jinjen de gaunze Nacht äwa toom dee halpen. Tiedich zemorjes funk de Kjrich aun. De Kanaanita kleiwden ut, aulawäajen han. Oba Jehova leet groote Hoagelbieta opp dee noppfaulen, wuaemma dee randen. Dan bäd Josua to Jehova, daut de Sonn sull stonen bliewen. Wuarom fruach dee Jehova soont, wan de Sonn noch kjeenmol ea haud stelljehoolen? Daut wia, wäajen Josua opp Jehova vetrud. De Sonn jinkj eenen gaunzen Dach nich unja, bat de Israeliten de kanaanitische Kjennichs un dee äare Soldoten jewonnen hauden.