Aus en Israel eene Hungaschnoot wia, trock eene israelitische Fru, waut Noomi heet, met äaren Maun un äare twee Junges toop no daut Launt Moab. Lota storf äa Maun. Dee äare Säns befrieden sikj met de moabitische Mejalen Rut un Orpa. Lota storwen Noomi äare Säns uk. Woo truarich!

Aus Noomi hieed, daut de Hungaschnoot en Israel äwa wia, wull see wada trigjgonen. Rut un Orpa jinjen met, oba hinjawäajes säd Noomi to dee: “Jie wieren feine Frues fa miene Säns un uk feine Schwieedajchta. Ekj well, daut jie junt fresch befrieen. Got trigj no Hus no Moab.” De Frues säden: “Wie jleichen die! Wie wellen die nich veloten.” Noomi bleef doaropp stonen. Schlieslich jinkj Orpa trigj, oba Rut deed nich. Noomi säd to ar: “Orpa jeit trigj no äa Volkj un no äare Jetta. Go met dee met un go trigj no diene Mame äa Hus.” Oba Rut säd: “Ekj velot die nich. Dien Volkj woat mien Volkj sennen un dien Gott mien Gott.” Waut denkjst du, woo feeld Noomi sikj, aus Rut daut säd?

Rut un Noomi kjeemen en Israel aun, aus doa jroz de Joascht-Arnt aunfunk. Eenen Dach jinkj Rut opp Boas siene Stap Äwabliefsel von de Arnt noläsen. Boas wia Rahab äa Sän. Dee haud jehieet, daut Rut de moabitische Fru wia, waut tru bie Noomi jebläwen wia. Hee säd to siene Oabeida, dee sullen met Fliet waut von de Arnt äwaloten, daut Rut sikj daut toopläsen kunn.

 Dän Zeowes fruach Noomi Rut: “Opp wäms Stap schaufst du vondoag?” Rut säd: “Opp eenen Maun siene, waut Boas heet.” Noomi säd to dee: “Boas es noch em Frintschoft met mienen Maun. Doo wieda doa schaufen, met de aundre junge Frues toop. Doa woat die nuscht woaren.”

Rut schauft wieda opp Boas siene Stap, bat de Arnt äwa wia. Boas sach, daut Rut sea schauft un eene sea feine Fru wia. Wan en jane Tiet een Maun storf un kjeene Säns haud, dan deed wäa von dän sien Frintschoft sikj met de Wätfru befrieen. Doawäajen befried Boas sikj met Rut. Dee hauden dan een Junkje, waut Obed heet. Daut wort lota dän Kjennich David siene Groospape. Noomi äare Frind freiden sikj sea. Dee säden: “Ieescht jeef Jehova die de leewe Rut, dee soo goot jewast es to die, un nu hast noch een Grootkjint. Mucht Jehova jeloft woaren.”