Ένας Ισραηλίτης που λεγόταν Ελκανά είχε δύο γυναίκες, την Άννα και τη Φενίννα, αλλά αγαπούσε πιο πολύ την Άννα. Η Φενίννα κορόιδευε συνέχεια την Άννα επειδή δεν είχε παιδιά ενώ η Φενίννα είχε πολλά παιδιά. Κάθε χρόνο, ο Ελκανά πήγαινε την οικογένειά του στη σκηνή της μαρτυρίας στη Σηλώ για να λατρέψουν τον Ιεχωβά. Μια φορά που ήταν εκεί, είδε ότι η αγαπημένη του Άννα ήταν πολύ λυπημένη. Της είπε: “Σε παρακαλώ Άννα, μην κλαις. Έχεις εμένα. Σ’ αγαπώ”.

Αργότερα, η Άννα πήγε να προσευχηθεί μόνη της. Δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει καθώς ικέτευε τον Ιεχωβά να τη βοηθήσει. Υποσχέθηκε: “Ιεχωβά, αν μου δώσεις έναν γιο, θα τον δώσω σε εσένα, και θα σε υπηρετεί για όλη του τη ζωή”.

Ο αρχιερέας Ηλεί είδε την Άννα να κλαίει και νόμιζε ότι ήταν μεθυσμένη. Η Άννα απάντησε: “Όχι, κύριέ μου, δεν είμαι μεθυσμένη. Έχω ένα σοβαρό πρόβλημα και μιλάω με τον Ιεχωβά για αυτό”. Ο Ηλεί κατάλαβε ότι είχε κάνει λάθος και της είπε: “Μακάρι να σου δώσει ο Θεός αυτό που θέλεις”. Η Άννα ένιωσε καλύτερα και έφυγε. Δεν πέρασε ούτε ένας χρόνος και η Άννα έκανε ένα αγοράκι. Το ονόμασε Σαμουήλ. Μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενη πρέπει να ήταν η Άννα;

 Η Άννα δεν ξέχασε την υπόσχεσή της στον Ιεχωβά. Μόλις σταμάτησε να θηλάζει τον Σαμουήλ, τον πήγε στη σκηνή της μαρτυρίας για να υπηρετήσει εκεί. Είπε στον Ηλεί: “Αυτό είναι το αγόρι για το οποίο προσευχόμουν. Όλες τις ημέρες του, τον δανείζω στον Ιεχωβά”. Ο Ελκανά και η Άννα επισκέπτονταν τον Σαμουήλ κάθε χρόνο και του έφερναν ένα αμάνικο πανωφόρι. Ο Ιεχωβά έδωσε στην Άννα άλλους τρεις γιους και δύο κόρες.