Gintalikdan naman liwat sang mga Israelinhon si Jehova kag nagsimba sa butig nga mga dios. Sang ginsalakay kag nakig-away ang mga Ammonhon sa mga Israelinhon, wala gid nakabulig sa ila inang butig nga mga dios. Madamo na nga tuig nga nagaantos ang mga Israelinhon. Sang ulihi, nagsiling sila kay Jehova: ‘Nakasala kami. Palihug luwasa kami sa amon mga kaaway.’ Ginguba sang mga Israelinhon ang ila mga diosdios kag nagsimba liwat kay Jehova. Indi gusto ni Jehova nga magpadayon ang ila pag-antos.

Si Jefte, nga isa ka soldado, amo ang ginpili nga manguna sa katawhan sa pagpakig-away sa mga Ammonhon. Nagsiling sia kay Jehova: ‘Kon buligan mo kami sa sini nga inaway, ginapromisa ko sa imo nga ang una nga magsugata sa akon pagpauli ko, ihatag ko sa imo.’ Ginpamatian ni Jehova ang pangamuyo ni Jefte kag ginbuligan sia nga magdaug sa inaway.

 Sang nagpauli si Jefte, ang una nga nagsugata sa iya amo ang iya bugtong nga bata nga babayi. Nagasaot sia kag nagatokar sing tamburin. Ano ang himuon ni Jefte? Nadumduman niya ang iya ginpromisa kag nagsiling: ‘Anak ko! Ginpasubo mo gid ako. May ginpromisa ako kay Jehova. Para matuman ini, dapat ko ikaw ipadala sa Shilo para mag-alagad sa tabernakulo.’ Pero ang iya bata nagsiling: ‘Amay ko, kon nagpromisa ka kay Jehova, dapat mo ini tumanon. Ang ginapangayo ko lang sa imo nga pasugtan mo ako nga magkadto sa kabukiran sa sulod sang duha ka bulan upod sa akon mga amiga. Dayon malakat na ako.’ Ang bata ni Jefte matutom nga nag-alagad sa tabernakulo sa bilog niya nga kabuhi. Kada tuig, ginabisitahan sia sang iya mga amiga sa Shilo.