Îsraêliya dîsa pişta xwe dane Yehowa û destpêkirin xudanên qelpra xizmet kin. Gava Ammoniya Îsraêlî kirine bin destê xwe, xudanên wanî qelp nikaribûn wana xilaz kin. Gelek sal Îsraêlî diçerçirîn. Axiriyêda wana gote Yehowa: “Me gune kir. Em lava dikin, me ji dijminên me xilaz ke”. Paşî wê yekê Îsraêliya pûtên xwe şkênandin û dîsa destpêkirin Yehowara xizmet kin. Yehowa nedixwest bidîta çawa Îsraêlî diçerçirin.

Yehowa Yeftah jibart, wekî ew alî eskera bike, seva ewana şerê tevî Ammoniyada serkevin. Ewî gote Yehowa: “Hergê tu wî şerîda min serfiniyaz kî, ez soz didim, wekî ezê wî merivî tesmîlî te bikim, yê ku wê ji mala min pêşiya hemûya derê, wekî rastî min bê”. Yehowa guh da duayê Yeftah û Ammonî dane destê wî.

 Çaxê Yeftah vegeriya mal, pêşiya hemûya qîza wî berbi wî hat, ew zara wîye tayê-tenê bû. Qîza wî direqisî û defê dixist. Gelo wî çaxî Yeftah çawa xwe texmîn kir? Sozê wî kete bîra wî û ewî got: “Qîza min, te çi serê min kir! Te êş kire dilê min. Min soz daye Yehowa, û seva ku wî sozî bînim sêrî, ez gerekê te tesmîlî wî kim û bişînime Şîlonê, wekî tu wêderê konê pîrozda xizmet kî”. Qîza wî got: “Bavo, hergê te soz daye Yehowa, tu gerekê sozê xwe bînî sêrî. Tenê xwestineke min heye, îzinê bide ez tevî keçika herime çiya û du meha wêderê derbaz kim. Paşê ezê herim konê pîrozda xizmet kim”. Qîza Yeftah temamiya emirê xwe bi aminî konê pîrozda xizmet dikir. Her sal hevalên wê diçûne Şîlonê, wekî teseliya wê bikin.