Sang si Solomon nangin hari sang Israel, ginpamangkot sia ni Jehova: ‘Ano ang gusto mo nga ihatag ko sa imo?’ Si Solomon nagsiling: ‘Pamatan-on pa ako, kag wala ako kabalo kon ano ang himuon ko. Palihug hatagi ako sing kaalam para maatipan ko ang imo katawhan.’ Si Jehova nagsiling: ‘Bangod kaalam ang imo ginpangayo, himuon ko ikaw nga pinakamaalam nga tawo sa duta. Himuon ko man ikaw nga manggaranon katama. Kag kon tumanon mo ako, magalawig ang imo kabuhi.’

Ginsugdan ni Solomon ang pagpatindog sang templo. Gingamit niya ang pinakamaayo nga bulawan, pilak, kahoy, kag bato. Linibo ka eksperto nga mga lalaki kag mga babayi ang nagtrabaho sa pagpatindog sang templo. Pagligad sang pito ka tuig, handa na ang templo nga idedikar kay Jehova. May halaran ini, kag may mga halad sa sini. Nagluhod si Solomon sa atubangan sang halaran kag nangamuyo: ‘O Jehova, kulang pa ang kadakuon kag katahom sini nga templo para sa imo, pero palihug batuna ang amon pagsimba kag pamatii ang amon mga pangamuyo.’ Ano ang reaksion ni Jehova sa templo kag sa pangamuyo ni Solomon? Pagkatapos gid pangamuyo ni Solomon, nagtupa ang kalayo halin sa langit kag nagsunog sa mga halad sa halaran. Nalipay gid si Jehova sa templo. Sang nakita ini sang mga Israelinhon, nagkalipay sila.

Nakilala si Hari Solomon sa bilog nga Israel kag sa malayo nga mga lugar bangod sa iya kaalam. Nagakadto ang mga tawo sa iya para magpabulig sa ila mga problema. Gintestingan pa gani sia sang rayna sang Sheba paagi sa mabudlay nga mga pamangkot. Sang nabatian niya ang mga sabat ni Solomon, nagsiling sia: ‘Wala ako nagpati sa ginasiling sang mga tawo parte sa imo, pero subong nakita ko nga mas maalam ka pa gali sangsa ila ginsiling. Ginpakamaayo ka sang imo Dios nga si Jehova.’ Nangin maayo ang kabuhi sa Israel, kag malipayon ang mga tawo didto. Pero magabag-o ang kahimtangan.