Isebel haud daut jehieet, waut met de Baalsprofeeten jeworden wia, un see wia sea doll. See schekjt Elia Tiedinj un säd: “Morjen woascht du stoawen, krakjt soo aus de Baalsprofeeten.” Elia wort sea angst, un hee rand wajch enne Wiltnis nenn. Hee bäd: “Jehova, ekj kaun bloos nich mea. Lot mie stoawen.” Met Elia wia daut gaunz ut un hee schleep unja eenen Boom en.

Een Enjel wuak dän opp un säd leeftolich: “Sto opp un ät.” Elia sach een Broot opp heete Steena un eene Kaun Wota. Hee eet un drunk un schleep wada en. De Enjel wuak dän noch eemol opp un säd: “Ät. Du brukst Krauft fa diene Reis.” Dan eet Elia noch mea. Hee reisd dan 40 Doag un 40 Nachten, bat hee bie dän Horeb-Boajch wia. Doa jinkj Elia en eene Heel nenn toom schlopen. Oba Jehova säd to dän: “Elia, waut deist du hia?” Hee säd: “De Israeliten haben daut nich jehoolen, waut dee die vespruaken. Dee haben diene Aultoaren tweijemoakt un diene Profeeten omjebrocht. Un nu wellen dee mie uk dootmoaken.”

Jehova säd to Elia: “Go rut un sto opp dän Boajch.” Ieeschtlich kjeem doa ver de Heel een stoakja Wint opp. Dan wia doa een Ieedbäben un dan kjeem een Fia. Tolatst hieed Elia eene nate Stemm. Hee bedakjt sien Jesecht met sienen Äwarock un jinkj ver de Heel. Jehova fruach Elia, wuarom hee wajchjerant wia. Elia säd: “Ekj sie de eensja, waut äwajebläwen es.” Oba Jehova säd: “Du best nich de eensja. Doa sent noch 7 000 en Israel, waut mie noch emma deenen. Go un moak Elisa en diene Städ toom Profeet.” Elia deed daut fuaz, waut Jehova jesajcht haud. Woat Jehova die uk halpen, wan du daut deist, waut dee haben well? Jo, dee woat. Well wie mol seenen, waut doa noch en de drieeje Tiet wort, wua wie aul von jerät haben.