Kur Jezebela mori vesh se çfarë u kishte ndodhur profetëve të Baalit, u tërbua. Ajo i çoi fjalë Elijas: «Nesër ke për të vdekur si profetët e Baalit.» Elija u frikësua shumë dhe ia mbathi për në shkretëtirë. Ai u lut: «O Jehova, s’duroj dot më. Lërmë të vdes.» I rraskapitur, ra të flinte poshtë një peme.

Një engjëll e zgjoi dhe i tha me butësi: «Çohu të hash diçka.» Elija pa një kulaç mbi gurë të nxehur dhe një shtambë me ujë. Ai hëngri, piu dhe u shtri përsëri të flinte. Engjëlli e zgjoi prapë dhe i tha: «Ha pak se duhet të marrësh fuqi për udhëtimin.» Kështu Elija hëngri prapë. Pastaj udhëtoi për 40 ditë e 40 net derisa arriti në malin e Horebit. Atje Elija hyri në një shpellë për të fjetur. Por Jehovai i tha: «Ç’bën këtu Elija?» Elija iu përgjigj: «Izraelitët nuk e mbajtën premtimin që të bënë. Ata shkatërruan altarët dhe i vranë profetët e tu. Tani po përpiqen të më vrasin edhe mua.»

Jehovai i tha: «Dil dhe qëndro në mal.» Në fillim fryu një erë e fortë pranë shpellës. Pastaj ra një tërmet e më pas një zjarr. Në fund, Elija dëgjoi një zë të qetë e të ulët. Ai e mbuloi fytyrën me veshjen e tij dhe qëndroi jashtë shpellës. Atëherë Jehovai e pyeti pse ia kishte mbathur. Elija i tha: «Kam mbetur vetëm unë.» Por Jehovai i tha: «Ti nuk je vetëm, sepse ka 7.000 veta në Izrael që më adhurojnë ende. Shko dhe cakto Eliseun si profet në vendin tënd.» Menjëherë, Elija bëri atë që i tha Jehovai. Po ty, a do të të ndihmojë Jehovai po të bësh çfarë të kërkon ai? Po, patjetër që do të të ndihmojë. Le të shohim diçka që ndodhi gjatë thatësirës.