Dúirt Iehova le hÉilias le linn an triomaigh: ‘Téigh go dtí Zárafat. Tá baintreach ansin agus tabharfaidh sí bia duit.’ Chonaic Éilias baintreach bhocht ag geata na cathrach agus í ag bailiú brosna. D’iarr sé cupán uisce uirthi. Nuair a bhí sí ar tí imeacht, ghlaoigh sé uirthi agus dúirt: ‘Tabhair píosa aráin freisin chugam, más é do thoil é.’ Ach dúirt an bhaintreach: ‘Níl aon arán agam le tabhairt duit. Níl agam ach mo dhóthain plúir agus ola le harán a dhéanamh dom féin agus do mo mhac.’ Dúirt Éilias ansin léi: ‘Geallann Iehova má dhéanann tú arán domsa, nach mbeidh easpa plúir ná ola ort go dtiocfaidh an bháisteach arís.’

Chuaigh an bhaintreach abhaile, rinne sí an t-arán agus thug sí d’Éilias é. Ní raibh aon easpa bia uirthi féin ná ar a mac le linn an triomaigh. Bhí an crúsca plúir agus an crúsca ola lán i gcónaí, díreach mar a gheall Iehova.

Ansin tharla tragóid. Bhuail tinneas mac na baintrí agus fuair sé bás. D’impigh an bhaintreach ar Éilias cabhrú léi.  Thóg Éilias an buachaill as a hucht agus d’iompar sé suas an staighre é. Leag sé síos ar an leaba é agus ghuigh sé: ‘A Iehova, más é do thoil é, tabhair a bheatha ar ais don bhuachaill seo.’ B’iontach an rud a d’iarr sé, mar chomh fada is atá a fhios againn, níor thóg Iehova aon duine ó na mairbh riamh roimhe sin. Agus chomh maith leis sin, níorbh Iosraeilítigh iad an bhaintreach agus a mac.

Tháinig a bheatha ar ais arís sa mbuachaill agus thosaigh sé ag tarraingt anála! Dúirt Éilias leis an mbaintreach: ‘Féach! Tá do mhac beo.’ Bhí an-ríméad uirthi agus dúirt sí le hÉilias: ‘Tá a fhios agam anois gur tú fáidh Dé. De bhrí nach dtagann focal as do bhéal ach an méid a thugann Iehova duit le rá.’