Sa tion sang grabe nga tig-ilinit, ginsilingan ni Jehova si Elias: ‘Kadto ka sa Sarepta. May balo didto nga magahatag sa imo sing pagkaon.’ Sang nagapasulod si Elias sa siudad, nakita niya ang imol nga balo nga nagapangahoy. Nangayo si Elias sa iya sing diutay nga tubig. Sang naglakat ang babayi para magkuha sing tubig, gintawag sia ni Elias kag ginsilingan: “Palihug hatagi man ako sing tinapay.” Pero ang balo nagsiling: ‘Wala ako sing tinapay nga ihatag sa imo. Para na lang sa amon sang akon bata ang akon harina kag lana.’ Si Elias nagsiling sa iya: ‘Nagpromisa si Jehova nga kon lutuan mo ako sing tinapay, indi ka maubusan sang harina kag lana asta nga mag-ulan liwat.’

Gani nagpauli ang balo kag nagluto sing tinapay para sa manalagna ni Jehova. Suno sa ginpromisa ni Jehova, may pagkaon gid pirme ang balo kag ang iya bata sa tion sang grabe nga tig-ilinit. Pirme puno ang iya suludlan sing harina kag lana.

Dayon, may malain gid nga natabo. Nagmasakit sing grabe ang bata sang balo kag napatay. Nakitluoy sia nga buligan sia ni Elias.  Ginkuha ni Elias ang bata sa iya kag gindala sa kuarto sa atop sang balay. Ginpahigda ni Elias ang bata sa katre kag nangamuyo: ‘Jehova, palihug buhia ini nga bata.’ Kabalo ka bala kon ngaa dalayawon gid ini nga himuon ni Jehova? Kay sa nahibaluan naton, wala pa gid sadto sing may ginbuhi. Kag ining balo kag ang iya bata indi man mga Israelinhon.

Nagginhawa ang bata kag nabuhi! Si Elias nagsiling sa balo: ‘Tan-awa! Buhi ang imo bata.’ Grabe gid ang kalipay sang balo kag nagsiling sia kay Elias: ‘Matuod gid nga ikaw tawo sang Dios. Nahibaluan ko ini kay nagahambal ka suno lamang sa ginasiling ni Jehova nga ihambal mo.’