En de drieeje Tiet säd Jehova to Elia: “Go no Zarpat. Doa woat eene Wätfru die Äten jäwen.” Bie de Stautspuat sach Elia eene oame Wätfru Holt toopläsen. Hee fruach dee no een Kuffel Wota. Aus dee daut holen wull, fruach Elia ar noch: “Wurscht mie uk kjennen een Biet Broot brinjen?” De Wätfru säd: “Ekj hab kjeen Broot, ekj kaun die kjeent jäwen. Ekj hab afens jenuach Mäl un Fat toom een bät Äten moaken fa mienen Sän un fa mie.” Elia säd to ar: “Jehova haft vesproaken, wan du mie woascht een bät Broot moaken, dan woat dien Mäl un Fat nich aula woaren, bat daut wada räajent.”

De Wätfru jinkj no Hus un muak fa Jehova sienen Profeet Broot. Un soo aus Jehova jesajcht haud, hauden de Wätfru un äa Sän de gaunze drieeje Tiet to äten. De Dinja met Mäl un Fat worden nich ladich.

Lota wort doa waut sea schlemmet. De Wätfru äa kjliena Jung wort soo krank, daut dee storf. See prachad Elia no  Help. Elia neem dän Jung ut äare Henj un druach dän bie dee oppem Bän en eene Stow nenn. Hee läd dän doa em Bad nenn un bäd: “Jehova, lot daut Kjint toom Jefaulen wada läwen.” Weetst du, wuarom daut soo waut besondret wia, no waut Elia Jehova fruach? Soo väl aus wie weeten, wia bat dan noch kjeenmol wäa vom Doot oppjestonen. Un dise Wätfru un äa Jung wieren nich mol Israeliten.

Oba dän Jung sien Läwen kjeem wada trigj un dee funk aun to odmen! Elia säd to de Wätfru: “Kjikj! Dien Sän läft.” See wia gaunz voll Freid un säd to Elia: “Nu weet ekj, daut du opp iernst een Gottesmaun best. Du sajchst bloos daut, waut Jehova die jesajcht haft.”