Ko Izrael džikote sine suša, o Jehova vakergja e Ilijaske: „Dža ki Sarepta. Adari jekh udovica ka del tut te ha“. Keda reslja ko porte e dizjakere, o Ilija dikhlja jekhe udovica sar khedela kašta. Tegani ov rodingja latar hari pani. Keda geli te anel leske, ov vikingja pali late hem vakergja lake: „Molinava tut ane mange hari maro da“. Ama, oj vakergja leske: „Nane man maro te dav tut. Isi man samo hari varo hem zejtini kobor te kerav hari hajbaske me čhaveske hem mange“. O Ilija vakergja lake: „O Jehova vetingja kaj ako dengjan man hari maro, tegani o varo hem o zejtini so isi tut, nikogaš nane te trošinen pe sa džikote palem na dela bršim“.

Tegani i udovica geli khere hem kergja maro bašo e Jehovaskoro proroko. Sar so vetingja o Jehova agjaar ulo, i udovica hem o čhavo lakoro sine len so te han sa džikote na počmingja palem te del bršim. Bašo sa adava vreme o kjupija e varea hem e zejtinea, sine pherde.

 Jekh dive, ulo nešto but lošno. O čhavo e udovicakoro but nasvalilo hem mulo. I udovica počmingja te molinel e Ilija te pomožinel lake. O Ilija lelja le taro lakere vasta hem ingargja le ki upruni soba ko kher. Mukhlja le ko kreveti hem počmingja te molinel pe: „Jehova molinava tut, iran palem o životo akale čhaveskoro“. Adava so rodingja o Ilija sine but čudno, soske dži tegani nikoj na irangja pe taro mule? Na samo adava, akaja udovica hem lakoro čhavo na sine Izraelcija.

Ama, o Jehova irangja ko životo akale čhave! O Ilija vakergja e udovicake: „Dikh! To čhavo tano palem dživdo“. Oj sine but radosno hem vakergja e Ilijaske: „Akana džanava kaj tu sian Devleskoro manuš. Adava džanava soske vakerea samo adava so phenela tuke o Jehova te vakere“.