වැස්සෙ නැති කාලෙදී යෙහෝවා දෙවි එලියාට මෙහෙම කිව්වා. ‘සාරෆෙත්වලට යන්න. එහේ වැන්දඹුවක් ඔයාට කෑම දෙයි.’ ඒ නගරයේ දොරටුව ළඟට ගියාම දර එකතු කරන වැන්දඹුවක්ව එලියා දැක්කා. එලියා එයාගෙන් බොන්න වතුර ටිකක් ඉල්ලුවා. එයා වතුර ගේන්න යද්දී එලියා ඇහුවා ‘මට රොටි කෑල්ලකුත් දෙන්න පුළුවන්ද’ කියලා. එතකොට එයා මෙහෙම කිව්වා. ‘ඔයාට දෙන්න මං ළඟ රොටි නෑ. මටයි පුතාටයි කෑම ටිකක් හදාගන්න පිටි ටිකකුයි තෙල් ටිකකුයි විතරයි මං ළඟ තියෙන්නේ.’ එලියා මෙහෙම කිව්වා. ‘ඔයා මට රොටි දුන්නොත් ආයෙත් වැස්ස ලැබෙන කල් ඔයාගේ තෙලුයි පිටියි ඉවර වෙන්නේ නෑ කියලා යෙහෝවා දෙවි පොරොන්දු වුණා.’

ඊටපස්සේ වැන්දඹුව ගෙදර ගිහින් එලියාට රොටි හැදුවා. යෙහෝවා දෙවි පොරොන්දු වුණු විදිහටම ආයෙත් වහින කල් වැන්දඹුව ළඟ තිබුණු පිටියි තෙලුයි ඉවර වුණේ නැහැ.

හැබැයි හිතපු නැති විදිහට එයාගේ පුතා අසනීප වෙලා මැරුණා. ඒ නිසා එයා එලියාට කිව්වා උදව් කරන්න කියලා. එතකොට එලියා ඒ දරුවාව  උස්සගෙන ගෙදර උඩ තට්ටුවේ තිබුණු කාමරයකට ගිහින් මෙහෙම යාච්ඤා කළා. ‘අනේ මගේ දෙවි යෙහෝවා, මේ දරුවට ආයෙත් පණ දෙන්න.’ හැබැයි අපි දන්න විදිහට ඊට කලින් කවදාවත් මැරුණු කෙනෙක්ට ආයෙත් පණ ලැබිලා තිබුණේ නැහැ. අනික මේ වැන්දඹුව ඊශ්‍රායෙල් ජාතියේ කෙනෙකුත් නෙවෙයි.

හැබැයි පුතාට ආයෙත් පණ ආවා. ඊටපස්සේ එලියා වැන්දඹුවට කිව්වා ‘බලන්න, ඔයාගේ පුතා දැන් ජීවත් වෙනවා’ කියලා. එතකොට එයා හුඟක් සතුටින් එලියාට මෙහෙම කිව්වා. ‘ඔයාව එව්වේ දෙවියන්ම තමයි. මොකද ඔයා කියන්නේ දෙවි කියන දේවල් විතරයි කියලා මං දන්නවා.’