Израильге каңдаашкын болуп турда, Иегова Илияга мынча дээн: «Сарептаже чеде бер. Аңаа сени дулгуяк херээжен чемгерер». Илия хоорайже чедип келгеш, хаалга чанында ыяш чыып турган ядыы дулгуяк херээжен кижиге ужуражы берген. Илия: «Бичии хлебтен база ап алыңар» — деп соондан чугаалаан. Херээжен кижи: «Менде чем чок. Чүгле бичии далган биле үзүм артып калган. А ол оглум биле меңээ арай деп чедер» — дээн. Илия аңаа харыылаан: «Бир эвес бичии хлеб эккээр болзуңза, каңдаашкынның төнчүзүнге чедир далган, үзүң төнмес кылдыр, Иегова бээр».

Дулгуяк херээжен бажыңынче чорупкаш, Иегованың медээчизинге хлебти быжырып берген. Иегованың аазааны дег, каңдаашкынның төнеринге чедир дулгуяк херээженниң чеми кезээде турган. Доңгаларда үс биле далган төнмес болган.

Оон дулгуяк херээженниң оглу аар аарый бергеш, чок апарган. Ол Илияны дузалаар кылдыр чаннып дилеп турган.  Илия оолду алгаш, бодунуң үстүкү өрээлинче аппарган. Ол ону орунче чыттыргаш, мөргүп эгелээн: «Иегова, бо оолду диргизип көрем!» Ол тускай дилег болган. Чүге, билир сен бе? Бистиң билиривис-биле ооң мурнунда диргизиишкин деп чүве турбаан. Арта-ла олар израильчи эвес турганнар.

Оол дирлип келген! Илия дулгуяк херээженге: «Көр, оглуң дириг-дир» — дээн. «Ам билир мен, сен Бурганның бараалгакчызы-дыр сен! Сээң сөстериң күүсеттинип турар!» — деп, ол херээжен аажок өөрээнинден алгырган.