មេរៀនទី៥២
កងទ័ពភ្លើងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
ស្ដេចបេនហាដាតស្រុកស៊ីរី ព្យាយាមវាយប្រហារស្រុកអ៊ីស្រាអែលម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែរាល់ដង អ្នកប្រកាសទំនាយអេលីសេបានព្រមានស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលជាមុន នេះបានជួយស្ដេចឲ្យរួចខ្លួន។ ដូច្នេះ បេនហាដាតសម្រេចចិត្តចាប់ខ្លួនអេលីសេ។ ពេលគាត់ដឹងថាអេលីសេនៅក្រុងដូថាន់ គាត់ក៏បញ្ជូនកងទ័ពស៊ីរីឲ្យទៅចាប់អេលីសេនៅក្រុងនោះ។
កងទ័ពស៊ីរីបានទៅដល់ក្រុងដូថាន់នៅពេលយប់។ លុះព្រឹកឡើង អ្នកបម្រើរបស់អេលីសេបានចេញទៅក្រៅ ហើយឃើញកងទ័ពដ៏ធំកំពុងឡោមព័ទ្ធក្រុង។ គាត់ភ័យស្លន់ស្លោ ហើយស្រែកឡើងថា៖ ‹អេលីសេ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វី?›។ អេលីសេប្រាប់គាត់ថា៖ ‹នៅខាងយើងមានគ្នាច្រើនជាងខាងគេ›។ ខណៈនោះ ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យអ្នកបម្រើរបស់អេលីសេឃើញទ័ពសេះភ្លើង និងទ័ពរទេះចម្បាំងភ្លើងនៅជុំវិញតំបន់ភ្នំក្នុងក្រុងនោះ។
ពេលកងទ័ពស៊ីរីព្យាយាមចូលទៅចាប់អេលីសេ នោះគាត់បានអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យកងទ័ពស៊ីរីច្របូកច្របល់ មិនដឹងថាខ្លួននៅកន្លែងណា។ អេលីសេប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាមកខុសក្រុងហើយ។ សូមមកតាមខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងនាំអ្នករាល់គ្នាទៅជួបបុរសដែលអ្នករាល់គ្នាកំពុងរក›។ ពួកគេដើរតាមអេលីសេ រហូតដល់ក្រុងសាម៉ារី ជាកន្លែងដែលស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលរស់នៅ។
ពេលកងទ័ពស៊ីរីដឹងថាពួកគេនៅទីណា គឺហួសពេលហើយ។ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលសួរអេលីសេថា៖ ‹តើសម្លាប់ពួកគេចោលល្អទេ?›។ ពេលនោះ តើអេលីសេបានឆ្លៀតយកឱកាសដើម្បីសងសឹកពួកអ្នកដែលតាមធ្វើបាបគាត់ឬទេ? អត់ទេ។ អេលីសេឆ្លើយថា៖ ‹កុំសម្លាប់ពួកគេ។ សូមឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគ ហើយបញ្ជូនពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ›។ ដូច្នេះ ស្ដេចបានធ្វើពិធីជប់លៀងយ៉ាងធំឲ្យពួកគេ រួចឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅស្រុកវិញ។
«យើងមានទំនុកចិត្តថា អ្វីក៏ដោយដែលយើងអធិដ្ឋានសុំ ដែលសមស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ នោះព្រះនឹងស្ដាប់យើង»។—យ៉ូហានទី១ ៥:១៤