De sierischa Kjennich Ben-Hadad kjeem emma wada jäajen Israel. Oba de Profeet Elisa säd dän Kjennich von Israel daut jiedatsmol em verut, soo daut dee sikj fuatbrinjen kunn. Doawäajen wull Ben-Hadad sikj Elisa seenen to jriepen. Dee wort en, daut Elisa en de Staut Dotan wia, un schekjt de sierische Soldoten doa han toom dän faustnämen.

De Siera kjeemen bie diesta no Dotan. Zemorjes jinkj Elisa sien Deena rut un sach doa een deel Soldoten rom de Staut. De Deena gruld sikj sea un schrieech: “Elisa, waut sell wie doonen?” Elisa säd to dän: “Doa sent mea opp onse Sied aus opp dee äare.” Doamet leet Jehova dän Deena seenen, daut de Boaj rom de Staut voll Pieed un fieeje Kjrichswoages wieren.

Aus de sierische Soldoten sikj Elisa jriepen wullen, bäd Elisa un säd: “Jehova, moak dee toom Jefaulen blint.” Met eenst wisten de Soldoten nich mea, wua see wieren, wan see uk seenen kunnen. Elisa säd to de Soldoten: “Jie sent hia nich en de rajchte Staut. Komt met  mie met, ekj woa junt no dän Maun leiden, waut jie sieekjen.” Dee kjeemen Elisa aulawäajen hinjaraun bat Samaria, wua Israel äa Kjennich wond.

De Siera worden daut too lot en, wua see wieren. De Kjennich von Israel fruach Elisa: “Saul ekj dee dootmoaken?” Wudd Elisa sikj nu rajchnen, wiels dee am hauden wult waut aundoonen? Nä. Elisa säd: “Moak dee nich doot. Jeff dee to äten, un dan lot dee gonen.” De Kjennich muak eene groote Moltiet reed un leet dee no Hus gonen.