O cari tari Sirija, o Ven-Adad, počmingja te borinel pe e Izraelea. Ama, sekova puti keda o Sirijcija mangena sine te napadinen e care taro Izrael, o Ilija predupredinela le sine bašo adava, hem agjaar ov stalno spasinela pe sine. Adaleske, o Ven-Adad manglja te astarel e Eliseje hem te phandel le. Keda šungja kaj o Elisej tano ki diz Dotan, bičhalgja pe vojska te astaren le.

O vojnikija resle ko Dotan rakjate. O tajsutno dive, e Elisejeskoro sluga iklilo avri hem dikhlja kaj celi diz sine opkolimi bare vojskaja. Ov darandilo but hem vakergja: „Elisej, so ka kera akana?“ O Elisej vakergja leske: „Amari vojska tani pobari, nego lengiri“. Ko adava momenti, o Jehova kergja o sluga e Elisejeskoro te dikhel kaj o planine okolu i diz tane pherde grastencar hem kočiencar tari jag.

Keda o siriska vojnikija mangle te astaren e Eliseje, ov molingja pe: „Jehova, ker te na dikhen“. Tegani o vojnikija doborom sine bunime so našti sine te haljoven kaj tane. O Elisej  vakergja e vojnikonge: „Tumen sien ki pogrešno diz. Aven mancar, ka ingarav tumen ko manuš so rodena le“. Ola gele palo Elisej hem ov ingargja len ki Samarija, i diz kote so živinela sine o cari taro Izrael.

O Sirijcija halile kote tane, ama sine kasno. O cari taro Izrael pučlja e Eliseje: „Te mudarav li len?“ Dali o Elisej koristingja akaja prilika te iranel lenge lošnipaja sar ola so mangle te keren leske? Na. O Elisej vakergja: „Ma mudar len. De len te han hem mukh len te džan peske.“ Adaleske, o cari kergja bari gozba hem ko krajo mukhlja len te džan peske.