ईजेबेलकी एउटी छोरीको नाम अथल्याह थियो। तिनी आफ्नी आमाजत्तिकै दुष्ट थिइन्‌। अथल्याहको विवाह यहुदाका राजासँग भएको थियो। तिनको पतिको मृत्यु भएपछि तिनको छोराले शासन गर्न थाले। तर आफ्नो छोराको मृत्यु भएपछि भने तिनी आफैले यहुदामा शासन गर्न थालिन्‌। त्यसपछि तिनले आफ्नो ठाउँमा शासक हुन सक्ने राजघरानाका सबै उत्तराधिकारीको हत्या गर्न खोजिन्‌। यहाँसम्म कि तिनी आफ्नै नातिहरूको हत्या गर्न समेत पछि परिनन्‌। सबै जना तिनीसँग डराउँथे।

प्रधानपुजारी यहोयादा र उनकी पत्नी यहोसेबालाई अथल्याहले असाध्यै खराब काम गर्दै छिन्‌ भनेर थाह थियो। तिनीहरूले आफ्नो ज्यानै खतरामा पारेर अथल्याहको नाति यहोआसलाई लुकाए। यहोआस त्यतिबेला दूधेबालक थिए। तिनीहरूले यहोआसलाई मन्दिरमा हुर्काए।

यहोआस सात वर्षको हुँदा यहोयादाले कप्तानहरू र लेवीहरूलाई भेला गराएर भने: ‘मन्दिरका ढोकाहरूमा पहरा दिनू र कसैलाई पनि भित्र घुस्न नदिनू।’ त्यसपछि यहोयादाले यहोआसलाई यहुदाको राजा बनाए र तिनको शिरमा मुकुट लगाइदिए। यहुदाका मानिसहरूले ठूलो स्वरमा भने: “राजा दीर्घायु होऊन्‌!”

मानिसहरूले खुसी मनाइरहेको आवाज सुनेपछि रानी अथल्याह मन्दिरतिर दौडिन्‌। नयाँ राजालाई देखेपछि उनी यसो भनेर चिच्याइन्‌: “यो त धोका भयो, धोका!” तब कप्तानहरूले दुष्ट रानीलाई पक्रेर लगे अनि मारे। तर तिनले यहुदामा पारेको नराम्रो प्रभाव नि?

यहोयादाले यहुदाका सबै मानिसलाई यहोवा परमेश्‍वरसित करार बाँध्न मदत गरे, जुन करारअनुसार तिनीहरूले उहाँको मात्र उपासना गर्नुपर्थ्यो। यहोयादाले तिनीहरूलाई बाआलको मन्दिर भत्काउन र मूर्तिहरू  धुलोपिठो पार्न भने। मानिसहरूले फेरि मन्दिरमा उपासना गर्न सकून्‌ भनेर तिनले त्यहाँ पुजारीहरू र लेवीहरू नियुक्‍त गरे। कुनै पनि अशुद्ध मानिस मन्दिरभित्र छिर्न नपाओस्‌ भनेर तिनले मन्दिरको सुरक्षा गर्न पहरेदारहरू नियुक्‍त गरे। त्यसपछि यहोयादा र कप्तानहरूले यहोआसलाई राजमहलभित्र लगे र सिंहासनमा बसाले। यहुदाका मानिसहरूले खुसी मनाए। बल्ल तिनीहरूले दुष्ट रानी अथल्याह र बाआल उपासनाबाट पूरै अलग भएर यहोवा परमेश्‍वरको उपासना गर्न पाए। यहोयादाले देखाएको साहसले गर्दा धेरै मानिसले लाभ उठाए नि, होइन र?