မာတိကာဆီ ကျော်သွား

မာတိကာဆီ ကျော်သွား

သင်ခန်းစာ ၅၉

ယေဟောဝါစကားကို နားထောင်တဲ့ လူငယ်လေးယောက်

ယေဟောဝါစကားကို နားထောင်တဲ့ လူငယ်လေးယောက်

နေဗုခဒ်နေဇာ​ဟာ ဗာဗုလုန်​နိုင်ငံ​ကို ယုဒပြည်​က​နေ မင်းညီမင်းသား​လေးတွေ ခေါ်ဆောင်သွားတဲ့အခါ သူတို့​အထဲ​က အ​ကျန်းမာ​ဆုံး၊ အထက်​မြက်​ဆုံး​တွေကို ရှာ​ရွေး​ထား​ဖို့ နန်းတွင်းအရာရှိ​ချုပ် အာရှပေနတ်​ကို ပြောတယ်။ အဲဒီ​လူငယ်လေး​တွေကို ဗာဗုလုန်​နိုင်ငံမှာ အရေးပါတဲ့ မင်းအရာရှိ​တွေ ဖြစ်လာ​ဖို့ သုံးနှစ် လေ့ကျင့်ပေး​မှာ ဖြစ်တယ်။ ဒီလူငယ်တွေဟာ ဗာဗုလုန် ဘာသာစကားကို ဖတ်​တတ်၊ ရေး​တတ်၊ ပြောတတ်​ကြ​ရမယ်။ ဘုရင့်​ပွဲတော်​စာ​ကို စား​ကြ​ရမယ်။ ဒီ​လူငယ်တွေ​ထဲက လေးယောက်​နာမည်က ဒံယေလ၊ ဟာနနိ၊ မိ​ရှေ​လ၊ အာဇရိ တို့​ဖြစ်တယ်။ အာရှပေနတ်​က သူတို့ကို ဗေလတရှာဇာ၊ ရှာဒရက်၊ မေရှက်၊ အဗေဒနေဂေါဆိုတဲ့ ဗာဗုလုန်​နာမည်​တွေ ပေးတယ်။ ဒီ​ပညာရေး​ကြောင့် သူတို့ဟာ ယေဟောဝါကို မကိုးကွယ်​သူတွေ ဖြစ်သွား​မလား။

ဒီ​လူငယ်တွေ​က ယေဟောဝါ​စကား နားထောင်​ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်​ထားကြ​တ​ယ်။ ဘုရင့်​ပွဲတော်​စာ​တွေ​ထဲမှာ ယေဟောဝါ​ပညတ်​အရ မသန့်ရှင်း​တာ​တွေပါ​လို့ မစား​သင့်​မှန်း သူတို့ သိတယ်။ ဒါကြောင့် အာရှပေနတ်​ကို ‘ဘုရင့်ပွဲတော်​စာကို ကျွန်တော်တို့ မစား​ပါ​ရစေ​နဲ့’ လို့ ပြောတဲ့အခါ အာရှပေနတ်​က ‘မင်း​တို့​မစား​လို့ မကျန်းမာ မသန်စွမ်းဖြစ်နေတာကို မင်းကြီး​တွေ့ရ​င် ငါ့ကို သတ်​မှာ’ လို့ ပြန်ပြောတယ်။

ဒီ​အခါ ဒံယေလ​က အကြံ​တစ်ခု​ရတယ်။ အထိန်း​တော်ကို ဒီလိုပြောတယ်– ‘ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော်တို့ကို အသီး​အရွက်​နဲ့ ရေ​ပဲ ဆယ်ရက်​ကျွေးပြီး ဘုရင့်​ပွဲတော်​စာ​ကို​စား​တဲ့ တခြားသူတွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်​ကြည့်ပါ။’ အထိန်း​တော်​လည်း သဘောတူ​လိုက်တယ်။

ဆယ်ရက် စမ်းသပ်​ပြီး​တဲ့အခါ ဒံယေလ​နဲ့ သူ့​သူငယ်ချင်း သုံးယောက်​ဟာ တခြား​လူငယ်တွေ​ထက် ပို​ကျန်းမာ​နေတယ်။ စကား​နားထောင်​တဲ့ ဒီ​လူငယ်တွေ​ကို ယေဟောဝါ သဘောကျ​တာပေါ့။ ဒံယေလ​ကို စိတ်အာရုံ​နဲ့ အိပ်မက်​အမျိုးမျိုး နားလည်နိုင်စွမ်း​ကို​တောင် ပေး​သေးတယ်။

သင်တန်းကာလ ပြီးသွားတဲ့အခါ အာရှပေနတ်​က လူငယ်တွေ​ကို နေဗုခဒ်နေဇာဆီ ခေါ်လာတယ်။ မင်းကြီး​က အားလုံး​နဲ့ စကားပြော​ကြည့်​တဲ့အခါ ဒံယေလ၊ ဟာနနိ၊ မိ​ရှေ​လ၊ အာဇရိ​တို့ဟာ ပို​ဉာဏ်​ကောင်း​နေမှန်း သတိထား​မိတယ်။ ဒါနဲ့ နန်းတော်​မှာ သူတို့ကို အမှုထမ်း​စေတယ်။ အရေးကြီးတဲ့​ကိစ္စတွေ​ပေါ်လာ​ရင် ဘုရင်​က သူတို့နဲ့ တိုင်ပင်​ဆွေးနွေးတယ်။ ယေဟောဝါက သူတို့ကို ဘုရင်​ရဲ့ မှော်ဆရာ၊ မျက်​လှည့်​ဆရာ​တွေ အားလုံးထက် ဉာဏ်​ပညာ ပို​ရှိစေတယ်။

ဒံယေလ၊ ဟာနနိ၊ မိ​ရှေ​လ၊ အာဇရိ​တို့ဟာ တခြား​နိုင်ငံ​ကို ရောက်နေ​ပေ​မဲ့ ယေဟောဝါကိုပဲ ကိုးကွယ်​ရမယ်​ဆိုတာ သူတို့ သိတယ်။ ကလေး​တို့​ကော၊ မိဘတွေ အနား​မှာ​မရှိရင်​တောင် ယေဟောဝါကို အမြဲ​ကိုးကွယ်​မလား။

“ငယ်ရွယ်သူ​ဖြစ်နေ​လို့ဆိုပြီး မင်းကို ဘယ်သူမှ အထင်​မသေး​ပါစေ​နဲ့။ အဲဒီအစား အပြောအဆို၊ အပြုအမူ၊ ချစ်ခြင်း၊ ယုံကြည်ခြင်း၊ စင်ကြယ်ခြင်း​တွေမှာ သစ္စာရှိသူ​တွေအတွက် စံနမူနာကောင်း ဖြစ်​ရမယ်။”—၁ တိမောသေ ၄:၁၂