Eene Nacht haud Nebukadnezar eenen Droom, waut dän Angst muak. Hee leet siene weise Mana komen, daut dee am säden, waut dee bedied. Oba kjeena kunn dän daut sajen. To goodalatst räd de Kjennich met Daniel.

Nebukadnezar säd to Daniel: “En mienen Droom sach ekj eenen Boom. Dee woss soo groot, daut dee batem Himmel rieekjt. Dee wia von aulawäajen oppe Ieed to seenen. Dee haud schmocke Bläda un een deel Frucht. De Tieren vereiwden sikj doa em Schauten un de Väajel muaken sikj en de Asta äare Nasta. Dan kjeem doa een Enjel vom Himmel un säd sea lud: ‘Hakt dän Boom auf un moakt de Asta auf. Oba lot dän Stobben met siene Wartlen enne Ieed stonen, un doot dän met Iesa un Brons beschlonen. Lot dän sien Denkjen aus een Mensch opphieren un fa säwen Joa soo denkjen aus een Tia. Aule Menschen woaren seenen, daut Gott de Harscha es un daut hee dänjanjen een Kjennichrikj jäwen kaun, wäm hee well.’”

Jehova leet Daniel weeten, waut de Droom meend. Aus Daniel dän Droom vestonen kunn, jinkj dän daut sea eent derch. Hee säd: “Oo Kjennich, wan de Droom doch fa diene Fiend wia, oba dee es fa die. De groota Boom, waut aufjehakt wort, best du. Du woascht dien Kjennichrikj looswoaren un oppe Stap Grauss fräten soo aus een willet Tia. Oba wiels de Stobben un de Wartlen doa bleewen, soo aus de Enjel säd, woascht du wada Kjennich woaren.”

Een Joa lota jinkj Nebukadnezar opp daut plaute Dak von sien Kjennichshus un bewundad Babel. Hee säd: “Es dise Staut nich groosoatich, waut ekj jebut hab? Kjikjt, waut ekj nich aules doonen kaun!” Aus hee noch räd, kjeem eene Stemm vom Himmel un säd: “Nebukadnezar! Nu hast du dien Kjennichrikj veloaren.”

Krakjt dan jroz wort Nebukadnezar domm em Kopp un wort soo aus een willet Tia. Hee must sien Kjennichshus veloten un oppe Stap manke wille Tieren läwen. Nebukadnezar siene Hoa worden soo lank aus eenen Odla siene Fadren un siene Näajel soo aus een Voagel siene Kleiwen.

 Aus de säwen Joa äwa wieren, wort Nebukadnezar wada soo aus ea, un Jehova muak dän wada toom Kjennich äwa Babel. Dan säd Nebukadnezar: “Ekj preis Jehova, dän Kjennich em Himmel. Nu weet ekj, daut Jehova de Harscha es. Hee moakt stolte Menschen kjlien, un wäm emma hee well, jeft hee een Kjennichrikj.”