ข้ามไปยังเนื้อหา

ข้ามไปยังสารบัญ

บท 62

อาณาจักรที่เป็นเหมือนต้นไม้ใหญ่

อาณาจักรที่เป็นเหมือนต้นไม้ใหญ่

คืน​หนึ่ง เนบูคัสเนสซาร์​ฝัน​เห็น​เรื่อง​หนึ่ง​น่า​กลัว​มาก เขา​เรียก​ผู้​รอบรู้​ของ​บาบิโลน​มา​ถาม​ความ​หมาย แต่​ก็​ไม่​มี​ใคร​ตอบ​ได้ ใน​ที่​สุด​กษัตริย์​ก็​ถาม​ดาเนียล

เนบูคัดเนสซาร์​บอก​ดาเนียล​ว่า ‘เรา​ฝัน​เห็น​ต้น​ไม้​ต้น​หนึ่ง มัน​สูง​ใหญ่​จน​ถึง​ฟ้า​และ​คน​ที่​อยู่​สุด​ขอบ​โลก​มอง​เห็น​ได้ ใบ​ของ​มัน​สวย​งาม ผล​ก็​ดก​เต็ม​ต้น สัตว์​ป่า​อาศัย​ร่ม​เงา​ของ​มัน พวก​นก​ก็​ทำ​รัง​อยู่​บน​กิ่ง​ของ​มัน แล้ว​ทูตสวรรค์​องค์​หนึ่ง​ก็​ลง​มา​จาก​สวรรค์​และ​พูด​ว่า “โค่น​ต้น​ไม้​นี้​ลง ตัด​กิ่ง​ออก​เหลือ​ไว้​แต่​ตอ​กับ​ราก แล้ว​เอา​ปลอก​เหล็ก​กับ​ปลอก​ทองแดง​สวม​ตอ​ไว้ หัวใจ​ของ​ต้น​ไม้​นี้​จะ​เปลี่ยน​จาก​หัวใจ​มนุษย์​เป็น​หัวใจ​สัตว์​ป่า​อยู่ 7 ปี เพื่อ​ให้​ทุก​คน​รู้​ว่า​พระเจ้า​เป็น​ผู้​ปกครอง​อาณาจักร​ของ​มนุษย์​และ​พระองค์​จะ​ยก​อาณาจักร​ให้​ใคร​ก็​ได้​ที่​พระองค์​ต้องการ”’

พระ​ยะโฮวา​ช่วย​ให้​ดาเนียล​เข้าใจ​ว่า​ความ​ฝัน​นั้น​หมาย​ถึง​อะไร พอ​ดาเนียล​รู้​ความ​หมาย​ของ​ความ​ฝัน​ก็​ตกใจ เขา​บอก​กษัตริย์​ว่า ‘ท่าน​กษัตริย์ ผม​อยาก​ให้​เรื่อง​ใน​ฝัน​นี้​เกิด​ขึ้น​กับ​ศัตรู​ของ​ท่าน แต่​ความ​ฝัน​นี้​เกี่ยว​กับ​ตัว​ท่าน ต้น​ไม้​ใหญ่​ที่​ถูก​โค่น​นั้น​คือ​ท่าน​เอง ท่าน​จะ​สูญ​เสีย​อาณาจักร​และ​จะ​ต้อง​กิน​หญ้า​ใน​ทุ่ง​เหมือน​สัตว์​ป่า แต่​ที่​ทูตสวรรค์​บอก​ให้​เหลือ​ตอ​กับ​ราก​ไว้ หมาย​ความ​ว่า​ท่าน​จะ​กลับ​มา​เป็น​กษัตริย์​อีก’

หนึ่ง​ปี​ต่อ​มา ตอน​ที่​เนบูคัดเนสซาร์​เดิน​อยู่​บน​ดาดฟ้า​วัง เขา​มอง​ดู​เมือง​บาบิโลน​อย่าง​ภูมิ​ใจ​และ​พูด​ว่า ‘ดู​เมือง​ที่​เรา​สร้าง​สิ สวย​งาม​อะไร​อย่าง​นี้ เรา​คือ​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่!’ ทันใด​นั้น​ก็​มี​เสียง​จาก​สวรรค์​พูด​ว่า ‘เนบูคัดเนสซาร์! เจ้า​ไม่​ได้​ปกครอง​อาณาจักร​นี้​แล้ว’

แล้ว​เนบูคัดเนสซาร์​ก็​เสีย​สติ​ไป เขา​ทำ​ตัว​เหมือน​สัตว์​และ​ต้อง​ออก​จาก​วัง​ไป​อยู่​กับ​สัตว์​ใน​ป่า ผม​ของ​เนบูคัดเนสซาร์​ยาว​เหมือน​ขน​นก​อินทรี และ​เล็บ​ของ​เขา​ยาว​เหมือน​กรง​เล็บ​ของ​นก

พอ​ครบ 7 ปี เนบูคัดเนสซาร์​ก็​กลับ​มา​เป็น​ปกติ​และ​พระ​ยะโฮวา​ให้​เขา​กลับ​มา​เป็น​กษัตริย์​ของ​บาบิโลน​อีก​ครั้ง เนบูคัดเนสซาร์​พูด​ว่า ‘เรา​ขอ​สรรเสริญ​พระ​ยะโฮวา​กษัตริย์​ใน​สวรรค์ ตอน​นี้​เรา​รู้​แล้ว​ว่า​พระองค์​เป็น​ผู้​ปกครอง​อาณาจักร​ของ​มนุษย์ พระองค์​ทำ​ให้​คน​หยิ่ง​ถ่อม​ตัว พระองค์​จะ​ยก​อาณาจักร​ให้​ใคร​ก็​ได้​ที่​พระองค์​ต้องการ’

“ความ​หยิ่ง​ทำ​ให้​พินาศ และ​ความ​ทะนง​ตัว​ทำ​ให้​ล้ม​ลง”—สุภาษิต 16:18