Bir gün agşam Nawuhodonosor patyşa gorkunç düýş görýär. Ol akyldarlary ýanyna çagyrýar. Olardan düýşüniň manysyny soraýar. Ýöne hiç kim düşündirip bilmeýär. Ahyry patyşa Danyýary ýanyna çagyrýar.

Nawuhodonosor düýşüni Danyýara gürrüň berýär. Ol şeýle diýýär: «Men bir agaç gördüm. Agaç ösüp ulaldy. Agajyň depesi asmana ýetdi. Ony dünýäniň ähli ýerinden görüp bolýardy. Agajyň ýapraklary örän owadandy. Köp miwe berýärdi. Haýwanlar onuň kölegesinde ýatýardy. Guşlar şahalarynda höwürtge ýasaýardy. Soňra gökden perişde geldi. Ol: „Agajy kesiň, şahalaryny çapyň. Ýöne agajyň köküni aýyrmaň. Töňňesini demir we mis bilen daňyň. Oňa ynsan ýüregine derek haýwan ýüregini beriň. Soňra ýedi döwür geçsin. Ähli adamlar Hudaýyň Patyşadygyny biler. Ol Patyşalygy islän adamyna berýär“ diýdi».

Ýehowa Danyýara düýşüň manysyny aýtdy. Danyýar gaty gorkdy. Soňra ol şeýle diýdi: «Patyşahym, düýşüňizdäki uly agaç siz. Agajyň çapylyşy ýaly, siziň hem patyşalygyňyz eliňizden alnar. Haýwanlar bilen ýaşarsyňyz, ot iýersiňiz. Ýöne düýşüňizdäki agajyň köki doly aýrylmandy. Şonuň ýaly sizem ýene patyşa bolarsyňyz».

Şondan soň bir ýyl geçdi. Nawuhodonosor patyşa köşgüniň ýokarsynda aýlanyp ýördi. Ol guran şäherine buýsanyp: «Şu beýik şäheri men gurdum. Maňa taý geljek barmy?!» diýdi. Ol gepläp durka, gökden: «Nawuhodonosor, patyşalygyň eliňden alyndy» diýen ses eşidildi.

Şol bada Nawuhodonosor patyşanyň kellesi üýtgedi. Ol ýyrtyjy haýwan ýaly boldy. Ony köşkden kowdular. Nawuhodonosor ýyrtyjy haýwanlar bilen ýaşap başlady. Onuň saçy ösüp, bürgüdiň ýelekleri ýaly boldy. Dyrnaklary bolsa guşuň penjesi ýaly boldy.

 Ýedi ýyl geçensoň, Nawuhodonosor patyşanyň akyly ýerine gelýär. Ýehowa ony ýene Wawilonyň patyşasy etdi. Nawuhodonosor patyşa: «Gökleriň Hudaýy Ýehowa alkyş bolsun! Ýehowa Hökümdar eken. Ol tekepbirleri peseldýär, Patyşalygyny islän adamyna berýär» diýdi.