Een aundra Kjennich von Babel wia Darius de Meeda. Darius sach, daut Daniel een besondra Mensch wia. Hee stald Daniel äwa de Huachbeaumte em Launt. Dise Mana wieren Daniel aufjenstich un wullen dän looswoaren. Dee wisten, Daniel bäd jieda Dach dree Mol to Jehova. Doawäajen säden dee to Darius: “Oo Kjennich, doa wudd sellen een Jesaz sennen, daut aule bloos to die bäden sullen. Wäa daut Jesaz nich helt, saul en een Loch manke Leiws jeschmäten woaren.” Darius wia doamet envestonen un unjaschreef daut Jesaz.

Aus Daniel von dit niee Jesaz hieed, jinkj hee no Hus un kjneed sikj bie een opnet Fensta un bäd to Jehova. De aufjenstje Mana kjeemen en sien Hus nenjefloagen, aus Daniel doa jroz bäd. Dan randen dee no Darius un säden: “Daniel jehorcht die nich. Dee bät jieda Dach dree Mol to sienen Gott.” Darius jleicht Daniel un wull nich, daut dee stoawen sull. Hee jrebbeld dän Dach äwa, woo hee Daniel raden kunn. Oba daut Jesaz wia unjaschräwen un jinkj nich to endren. Nich mol de Kjennich kunn daut. Nu must hee siene Mana sajen, daut dee Daniel sullen en daut Loch manke dolle Leiws schmieten.

 Dee Nacht jinkj Darius daut soo schlajcht wäajen Daniel, daut hee nich mol schlopen kunn. Zemorjes rand hee no daut Loch un roopt lud: “Daniel, haft dien Gott die jerat?”

Darius hieed eene Stemm. Daut wia Daniel! Hee säd lud to Darius: “Jehova sien Enjel hilt de Leiws de Fräten too. Dee haben mie nuscht jedonen.” Darius freid sikj sea! Hee velangd, daut se Daniel sullen ut daut Loch rutholen. Daniel haud nich mol een Schlems jekjräajen. Dan säd de Kjennich: “Schmiet de Mana en daut Loch nenn, waut äwa Daniel kloagden.” Aus se de Mana doa nenschmeeten, freeten de Leiws dee fuaz opp.

Darius leet sien Volkj weeten, waut hee haben wull. Hee säd: “Jieda eena mott Daniel sienen Gott ferchten. Dee rad Daniel von de Leiws.”

Deist du jieda Dach to Jehova bäden, soo aus Daniel deed?