Başka bir Babil kralı da Med Darius’tu. Darius, Daniel’in özel biri olduğunu fark etti ve onu ülkesindeki en önemli adamların başına getirdi. Bu adamlar Daniel’i kıskanıyordu. Bu yüzden ondan kurtulmak istediler. Daniel’in her gün, günde üç kere Yehova’ya dua ettiğini biliyorlardı. Bu nedenle Darius’a şöyle dediler: “Ey kral, senden başka hiç kimseye dua edilmemesi için bir kanun çıkarılsın. Bu kanuna uymayıp başka birine dua eden olursa, aslanlarla dolu bir çukura atılsın.” Darius bu fikri beğendi ve kanunu imzaladı.

Daniel bu yeni kanunu duyar duymaz evine gitti. Açık duran penceresinin önünde diz çöküp Yehova’ya dua etti. Onu kıskanan adamlar aniden eve girdiler ve onu dua ederken gördüler. Hemen Darius’a gidip şöyle dediler: “Daniel sana itaat etmiyor. Her gün üç kere kendi Tanrısına dua ediyor.” Darius Daniel’i seviyordu ve ölmesini istemiyordu. Bütün gün onu nasıl kurtarabileceğini düşündü ama hiçbir yol bulamadı. Çünkü kral bir kanunu imzaladıktan sonra artık onu bir daha değiştiremezdi. Kral, Daniel’in vahşi aslanlarla dolu bir çukura atılmasını emretmek zorunda kaldı.

 Darius Daniel için o kadar endişeliydi ki, bütün gece uyuyamadı. Sabah erkenden aslanlar çukuruna koştu ve Daniel’e “Tanrın seni kurtardı mı?” diye seslendi.

O anda aşağıdan bir ses geldi. Bu Daniel’in sesiydi! Daniel Darius’a şöyle dedi: “Yehova’nın meleği aslanların ağzını kapattı. Bana hiç zarar vermediler.” Darius çok sevindi. Daniel’in çukurdan çıkarılmasını emretti. Daniel’in üzerinde tek bir çizik bile yoktu. Sonra kral, “Daniel’i suçlayan adamları çukura atın” diye emir verdi. Adamlar çukura atılır atılmaz aslanlar onları paramparça etti.

Sonra Kral Darius tüm halkına şu emrin bildirilmesini istedi: “Herkes Daniel’in Tanrısından korksun. O, Daniel’i aslanlardan kurtardı.”

Sen de Daniel gibi Yehova’ya her gün dua ediyor musun?