Mga 70 na ka tuig ang nagligad sang nakabalik ang madamo nga Israelinhon sa Jerusalem, pero may pila gihapon nga nagaistar sa iban nga bahin sang Emperyo sang Persia. Ang isa sa ila amo ang saserdote nga si Esdras, nga nagatudlo sang Kasuguan ni Jehova. Nahibaluan ni Esdras nga ang mga tawo sa Jerusalem wala nagasunod sa Kasuguan, gani gusto niya magkadto didto para buligan sila. Ang hari sang Persia nga si Artajerjes nagsiling sa iya: ‘Ginhatagan ka sang Dios sing kaalam para matudlo mo ang iya Kasuguan. Lakat ka, kag upda ang bisan sin-o nga gusto mag-upod sa imo.’ Nakigkita si Esdras sa mga gusto magbalik sa Jerusalem. Nangamuyo sila kay Jehova nga proteksionan sila sa ila malawig nga paglakbay, kag dayon naglakat sila.

Pagligad sang apat ka bulan, nag-abot sila sa Jerusalem. Ang mga prinsipe didto nagsiling kay Esdras: ‘Ang mga Israelinhon wala nagatuman kay Jehova kag nangasawa sila sing mga babayi nga nagasimba sa butig nga mga dios.’ Ano ang ginhimo ni Esdras? Nagluhod si Esdras sa atubangan sang katawhan kag nangamuyo: ‘Jehova, madamo gid ang ginhimo mo para sa amon, pero nakasala kami sa imo.’ Naghinulsol ang katawhan, pero padayon sila nga nagahimo sang sala. Nagpili si Esdras sing mga gulang kag mga hukom para atipanon ini nga problema. Sa sulod sang tatlo ka bulan, ang mga wala nagasimba kay Jehova ginpalakat.

Nagligad ang 12 ka tuig. Sa sini nga tion, nakay-o na ang mga pader sang Jerusalem. Gani gintipon ni Esdras ang katawhan sa plasa kag ginbasa ang Kasuguan sang Dios sa ila. Sang ginbuksan ni Esdras ang libro, nagtindog ang katawhan. Gindayaw niya si Jehova, kag ginbayaw nila ang ila mga kamot bilang pag-ugyon. Dayon ginbasa kag ginpaathag ni Esdras ang Kasuguan, kag namati gid sing maayo ang katawhan. Gin-aku nila nga nagpalayo sila liwat kay Jehova, kag naghibi sila. Pagkadason nga adlaw, ginpadayon ni Esdras ang pagbasa sang Kasuguan sa ila. Nahibaluan nila nga malapit na lang ang pagselebrar sang Kapiestahan sang mga Payagpayag. Gani nagpreparar sila dayon para sa sini nga kapiestahan.

 Sa sulod sang pito ka adlaw nga kapiestahan, nagkalipay ang katawhan kag nagpasalamat kay Jehova sa madamo nga ani. Wala pa sing pareho sadto nga Kapiestahan sang mga Payagpayag halin sang panahon ni Josue. Pagkatapos sang kapiestahan, nagtipon ang katawhan kag nangamuyo: ‘Jehova, ginluwas mo kami sa pagkaulipon, ginpakaon sa desyerto, kag ginhatag sa amon ining matahom nga duta. Pero sulitsulit kami nga wala nagtuman sa imo. Ginpadala mo ang imo mga manalagna para paandaman kami, pero wala kami namati. Pero, mapinasensiahon ka gihapon sa amon. Gintuman mo ang imo promisa kay Abraham. Ginapromisa namon subong nga tumanon ka namon.’ Ginsulat nila ang ila ginpromisa, kag gintatakan ini sang selyo sang mga prinsipe, mga Levinhon, kag mga saserdote.