Trigj nom Enhault

No de Enhaultslist gonen

KAPITEL 66

Esra lieet aundre Gott sien Jesaz

Esra lieet aundre Gott sien Jesaz

Daut wieren nu aul bie 70 Joa von dan, aus de mieeschte Israeliten wada no Jerusalem jereist wieren, oba eenje läwden noch opp veschiedne Städen en daut Persarikj. De Priesta Esra wia eena von dee. Dee lieed aundre Jehova sien Jesaz. Esra wort en, daut de Menschen en Jerusalem nich deeden, waut daut Jesaz säd. Doawäajen wull hee dee gonen halpen. De persischa Kjennich Artahsasta säd to dän: “Gott haft die weis jemoakt, soo daut du aundre sien Jesaz lieren kaust. Go no Jerusalem un nemm aul dee met, waut metkomen wellen.” Esra kjeem met dee toop un see bäden Jehova om Schutz fa de lange Reis, un soo jinkj daut loos.

Vea Moonat lota wieren see bat Jerusalem. De Leidasch doa säden to Esra: “De Israeliten sent Jehova ojjehuarsom. Dee haben sikj met Frues befriet, waut faulsche Jetta aunbäden.” Waut deed Esra? Hee kjneed sikj ver daut Volkj un bäd: “Jehova, du hast soo väl fa ons jedonen, oba wie haben jäajen die jesindicht.” De Menschen wia daut leet, oba doa wieren noch Sachen, waut dee endren musten. Esra stald Eltestasch un Rechtasch aun, daut dee sikj doarom kjemren sullen. En de näakjste dree Moonat schekjten se aul dee wajch, waut Jehova nich aunbäden deeden.

Nu wieren twalf Joa vegonen, un de Mia von Jerusalem wia aul wada oppjebut. Esra hold de Menschen opp eenen Plauz toop, om dee Gott sien Jesaz väatoläsen. Aus Esra daut Buak opmuak, stunt daut Volkj opp. Hee preisd Jehova un de Menschen hoowen äare Henj no Hecht, wiels dee daut jefoll. Esra läsd daut Jesaz väa un muak daut dietlich. De Menschen hieeden goot too. Dee stunden daut too, daut see Jehova wada veloten hauden, un see roaden. Dän näakjsten Dach läsd Esra dee noch mea von daut Jesaz väa. Dee worden en, daut see boolt daut Loofboodenfast fieren sullen, un fungen fuaz aun reedtomoaken.

Opp dit säwendoagsche Fast wia daut Volkj sea schaftich, un see dankten Jehova fa de goode Arnt. Soo aus dit hauden se daut Loofboodenfast aul von Josua siene Tiet nich mea jefieet. Aus daut Fast äwa wia, kjeemen de Menschen toop un bäden: “Jehova, du muakst ons von de Sklowarie frie, jeefst ons en de Wiltnis to äten un jeefst ons dit wundascheene Launt. Oba wie wieren die emma wada ojjehuarsom. Du schekjst ons Profeeten toom ons woarnen, oba wie horchten nich. Du hautst doawäajen Jedult un hilst dien Vespräakjen met Abraham. Un nu vespräakj wie die, daut wie die woaren jehorchen.” Dee schreewen äa Vespräakjen opp, un de Leidasch un Leviten un Priestasch stampelden daut.

“Jesäajent sent dee, dee Gott sien Wuat hieren, un doonen, waut daut sajcht” (Lukas 11:28)