Owhe 400 to whenue adó Jelusalẹm tọn lẹ ko yin vivọ́ do godo, yẹwhenọ de he nọ yin Zekalia po asi etọn Elizabẹti po nọ nọ̀ lẹdo de mẹ sẹpọ tòdaho lọ. Yé ko wlealọ sọn owhe susu die, amọ́ yé ma tindo ovi de. To gbèdopo he Zekalia to nuyọnwan mẹ̀ to fiwiwe tẹmpli lọ tọn mẹ, angẹli Gabliẹli sọawuhia. Obu jẹ Zekalia ji, amọ́ Gabliẹli dọmọ: ‘A dibu blo. Wẹndagbe de wẹ n’hẹnwa na we sọn Jehovah dè. Asi towe, Elizabẹti, na ji visunnu de he na nọ yin yiylọdọ Johanu. Jehovah ko de Johanu nado wà azọ́n vonọtaun de.’ Zekalia kanse dọmọ: ‘Nawẹ n’gán yí nuhe dọ a te sè gbọn? Yẹn po asi ṣie po ko poyọnho gbau nado jivi.’ Gabliẹli dọmọ: ‘Jiwheyẹwhe wẹ do mi hlan nado lá wẹndagbe ehe na we. Ṣigba, na hiẹ ma yí mi sè wutu, a ma na penugo nado dọho kakajẹ whenue ovi lọ na yin jiji.’

Zekalia dẹn to fiwiwe lọ mẹ hú lehe e ko nọ wà do. Enẹwutu, whenue e wá tọ́n, mẹhe to tepọn ẹn to kọho ji lẹ jlo na yọ́n nuhe jọ. Zekalia ma gán dọho ba. Alọ etọn lẹ kẹdẹ wẹ e gán yí do basi dohia. To whenẹnu, mẹhe to finẹ lẹ doayi e go dọ e ko sè owẹ̀n de sọn Jiwheyẹwhe dè.

To nukọn mẹ, Elizabẹti mọhò bo ji visunnu de kẹdẹdile angẹli lọ ko dọ do. Họntọn po hẹnnumẹ etọn lẹ po wá nado pọ́n ovi lọ. Homẹ yetọn hùn taun dọ e jivi. Elizabẹti sọ dọmọ: ‘Johanu wẹ e na nọ yin.’ Yé gblọn dọmọ: ‘Mẹde ma ka tin to hẹnnumẹ towe lẹ mẹ bo nọ yin Johanu nẹ. Do oyín otọ́ etọn tọn, Zekalia na ẹn.’ Ṣigba, Zekalia kàn hogbe ehelẹ: ‘Johanu wẹ oyín etọn.’ To afọdopolọji, Zekalia gọjẹ hodọ ji! Linlin sọ gbayipe gbọn Jude lẹpo gando ovi lọ go, bọ mẹlẹ nọ to kinkanse yede dọ: ‘Etẹwẹ ovi ehe na wá lẹzun taun?’

To whenẹnu, Zekalia gọ́ na gbigbọ wiwe. E dọ dọdai dọmọ: ‘Mì gbọ Jehovah ni yin pipà. E dopà na Ablaham dọ Emi na do mẹwhlẹngántọ de, yèdọ Mẹsia lọ hlan  nado whlẹn mí. Johanu na yin yẹwhegán de bo na jla aliho do na Mẹsia lọ.’

Nujiawu de sọ jọ do hẹnnumẹ Elizabẹti tọn de he nọ yin Malia go. Gbọ mí ni gbadopọnna ehe to weta he bọdego mẹ.