LEZZJONI 68
Eliżabetta jkollha tarbija
Wara 400 sena li s-swar taʼ Ġerusalemm reġgħu nbnew, kien hemm qassis jismu Żakkarija u martu, Eliżabetta, li kienu jgħixu ħdejn il-belt. Huma kienu ilhom ħafna snin miżżewġin imma ma kellhomx tfal. Darba waħda, xħin Żakkarija kien qed joffri l-inċens fil-parti tat-tempju msejħa l-Qaddis, deherlu l-anġlu Gabrijel. Żakkarija beżaʼ ħafna, imma Gabrijel qallu: ‘Tibżax. Jien ġibtlek aħbar tajba mingħand Ġeħova. Il-mara tiegħek, Eliżabetta, se jkollha tifel u int trid issemmih Ġwanni. Ġeħova għażel lil Ġwanni biex jagħmel xogħol speċjali.’ Żakkarija qallu: ‘Kif nistaʼ nemmnek? Jien u l-mara tiegħi issa xjaħna wisq biex ikollna tarbija.’ Gabrijel qallu: ‘Jien intbgħatt minn Alla biex nagħtik din l-aħbar. Imma peress li mhux temminni, int mhux se tkun tistaʼ titkellem sa wara li titwieled it-tarbija.’
Żakkarija dam hemm ġew iktar mis-soltu. Xħin fl-aħħar ħareġ, in-nies li kienu qed jistennew barra riedu jkunu jafu x’ġara. Żakkarija ma setax jitkellem, imma setaʼ jagħmel biss sinjali b’idejh. Għalhekk, in-nies indunaw li Żakkarija kien irċieva messaġġ mingħand Alla.
Xi żmien wara, Eliżabetta ħarġet tqila u kellha tifel, eżatt bħalma kien qal l-anġlu. Il-ħbieb u l-qraba tagħha ġew biex jaraw it-tarbija. Huma kienu ferħanin ħafna għaliha. Eliżabetta qalet: ‘Ġwanni se jkun ismu.’ Huma qalulha: ‘Imma m’hemm ħadd fil-familja li jismu Ġwanni. Semmih Żakkarija, għal missieru.’ Imma Żakkarija kiteb il-kliem: ‘Ġwanni hu ismu.’ F’dak il-ħin, Żakkarija reġaʼ beda jitkellem! L-aħbar dwar it-tarbija nxterdet madwar il-Lhudija kollha, u n-nies bdew jgħidu: ‘Tgħid x’se jkun dan it-tifel la jikber?’
Imbagħad, permezz tal-ispirtu qaddis, Żakkarija pprofetizza: ‘Ħa jkun imfaħħar Ġeħova. Hu wiegħed lil Abraham li Hu se jibgħat salvatur, il-Messija, biex
isalvana. Ġwanni se jkun profeta, u hu se jipprepara t-triq għall-Messija.’Xi ħaġa speċjali ġrat ukoll lil Marija, li tiġi minn Eliżabetta. Ejja naraw dwar dan fil-lezzjoni li jmiss.
“Għall-bnedmin dan hu impossibbli, imma għal Alla kollox hu possibbli.”—Mattew 19:26