Daut wieren nu aul äwa 400 Joa von dan, aus se de Mia von Jerusalem fresch oppjebut hauden. Dicht bie Jerusalem wond de Priesta Zacharias un siene Fru Elisabet. Dee wieren aul Joaren befriet, oba dee hauden kjeene Kjinja. Eenen Dach aus Zacharias en de Heilje Stow em Tempel Weiruak vebrend, kjeem de Enjel Gabriel no dän. Zacharias gruld sikj, oba Gabriel säd: “Hab nich Angst. Ekj brinj die eene goode Norecht von Jehova. Diene Fru Elisabet woat eenen Sän haben, un dee woat Johanes heeten. Jehova well, daut dee eene besondre Oabeit doonen saul.” Zacharias fruach: “Woo weet ekj, aus daut soo es, waut du sajchst? Miene Fru un ekj sent too oolt toom Kjinja haben.” Gabriel säd: “Gott schekjt mie met dise Norecht. Oba wiels du mie nich jleewsd, woascht du nich räden kjennen, bat daut Bäbe jebuaren es.”

Zacharias wia lenja en de Heilje Stow bennen aus jeweenlich. Aus hee doa dan ieescht rutkjeem, fruagen de Menschen doa buten, waut jeworden wia. Zacharias kunn nich räden. Dee kunn bloos met de Henj wiesen. De Menschen kunnen dan vestonen, daut Zacharias von Gott eene Norecht jekjräajen haud.

Een Stootje lota wort Elisabet schwanga un haud een Junkje, krakjt soo aus de Enjel jesajcht haud. Äare Frind un äa Frintschoft kjeemen no daut Bäbe kjikjen. Dee freiden sikj met ar met. Elisabet säd: “Sien Nomen es Johanes.” Dee säden: “En dien Frintschoft es je kjeen Johanes. Nant dän Zacharias, soo aus sienen Voda.” Oba Zacharias schreef: “Sien Nomen es Johanes.” Von dan aun kunn Zacharias wada räden! Dit Nies von daut Bäbe vespreed sikj aulawäajen en Judäa, un de Menschen wundaden: “Woo woat sikj daut met dit Kjint noch mol romnämen?”

Dan kjeem de heilja Jeist äwa Zacharias. Hee profezeid: “Mucht Jehova jeloft woaren. Jehova vespruak Abraham,  daut hee ons eenen Rada schekjen wudd, dän Messias. Johanes woat een Profeet sennen un woat dän Wajch fa dän Messias reedmoaken.”

Eene Mejal, waut Maria heet un met Elisabet em Frintschoft wia, beläwd uk waut besondret. En daut näakjste Kapitel woa wie lieren, waut daut wia.