Илсәбанын Мәрјәм адлы ҝәнҹ гоһуму вар. Мәрјәм Ҹәлиләнин Насирә шәһәриндә јашајыр. О, дүлҝәр Јусифлә нишанлыдыр. Илсәбанын һамиләлијинин алтынҹы ајында Ҹәбрајыл мәләк Мәрјәмә ҝөрүнүр. О дејир: «Салам, Мәрјәм. Јеһова сәндән чох разыдыр». Мәрјәм онун нә демәк истәдијини баша дүшмүр. Сонра Ҹәбрајыл она дејир: «Сән һамилә галыб, бир оғул доғаҹагсан. Онун адыны Иса гојарсан. О, падшаһ олаҹаг. Онун Падшаһлығынын сону олмајаҹаг».

Мәрјәм дејир: «Ахы мән бакирәјәм. Мәним неҹә ушағым ола биләр?» Ҹәбрајыл ҹаваб верир: «Јеһова үчүн мүмкүн олмајан һеч нә јохдур. Мүгәддәс руһ үзәринә ҝәләҹәк вә сәнин бир оғлун олаҹаг. Бах гоһумун Илсәба да һамиләдир». Сонра исә Мәрјәм дејир: «Мән Јеһованын гулујам! Гој сән дејән кими олсун».

 Мәрјәм Илсәбаја баш чәкмәјә ҝедир. О, Илсәбаны саламлајанда Илсәба бәтниндәки ушағын тәрпәндијини һисс едир. О, мүгәддәс руһла долараг дејир: «Мәрјәм, Јеһова сәни шәрәфә лајиг ҝөрүб. Ағамын анасынын евимә ҝәлмәји мәним үчүн шәрәфдир». Мәрјәм дејир: «Бүтүн гәлбимлә Јеһованы уҹалдырам». Мәрјәм үч ај Илсәбанын јанында галыр. Сонра исә Насирәјә евинә гајыдыр.

Јусиф Мәрјәмин һамилә олдуғуну өјрәнәндә нишаны гајтармаг истәјир. Анҹаг мәләк јухуда она ҝөрүнүб дејир: «Онунла евләнмәкдән горхма. О, сәһв иш тутмајыб». Буна ҝөрә дә Јусиф Мәрјәмлә евләниб, ону евинә ҝәтирир.