Si Elisabet may paryente nga bataon pa nga si Maria, nga nagaistar sa siudad sang Nazaret sa Galilea. Kalaslon na si Maria kay Jose, nga isa ka panday. Sang anom ka bulan na nga nagabusong si Elisabet, ginkadtuan sang anghel nga si Gabriel si Maria. Si Gabriel nagsiling: ‘Maayo nga adlaw, Maria. Nalipay gid si Jehova sa imo.’ Wala maintiendihan ni Maria ang buot silingon ni Gabriel. Dayon ginsilingan sia ni Gabriel: ‘Magabusong ka kag magabun-ag sing anak nga lalaki kag ngalanan mo sia nga Jesus. Mangin Hari sia kag ang iya Ginharian wala sing katapusan.’

Si Maria nagsiling: ‘Pero birhen pa ako. Paano ako makabata?’ Si Gabriel nagsiling: ‘Ang tanan mahimo ni Jehova. Ang balaan nga espiritu magaabot sa imo, kag magabun-ag ka sing anak nga lalaki. Ang imo paryente nga si Elisabet nagabusong man.’ Dayon nagsiling si Maria: ‘Ako ulipon ni Jehova. Kabay nga matuman sa akon ang ginsiling mo.’

 Nagkadto si Maria sa mabukid nga siudad para bisitahon si Elisabet. Sang gintamyaw ni Maria si Elisabet, naghulag ang lapsag sa tiyan ni Elisabet. Napuno si Elisabet sang balaan nga espiritu, kag nagsiling: ‘Maria, ginpakamaayo ka ni Jehova. Kadungganan ko nga duawon sang iloy sang akon Ginuo.’ Si Maria nagsiling: ‘Ginadayaw ko si Jehova sing bug-os tagipusuon.’ Tatlo ka bulan nga nagtener si Maria kanday Elisabet, dayon nagpauli sia sa Nazaret.

Sang nabal-an ni Jose nga nagabusong si Maria, gusto niya sia bulagan. Pero nagpakita ang anghel sa iya damgo kag nagsiling: ‘Indi ka mahadlok sa pagpakasal sa iya. Wala sia sing nahimo nga sala.’ Gani ginpangasawa ni Jose si Maria kag gindala sa iya balay.