María yëˈë tuˈugë kiixy, diˈib tsënääy Nazaret, mä yˈit lyugäärë Galilea ets yëˈë myëguˈukˈäjtë Elisabet. María yëˈë nety mëët pyëkäˈänyë José, tuˈugë mixy diˈib tsajtsp. Elisabet ja nety kujk tëdujk poˈojë uˈunk tnikëjxmˈaty ko ja anklës Gabriel ojts tmëgajpxyë María, duˈun tˈanmääy: “María, Jyobaa të mniˈˈijxkëdaˈagyëty”. María kyaj tjaygyujkë extëm ja anklës Gabriel yˈanmääyë, pääty tyukmëtmaytyakë: “Uˈunkmëët mwëˈëmäˈäny ets yëˈë myajmaxuˈunkˈataampy tuˈugë mixyuˈunk. Ja xyëëwmoˈoyët Jesus. Tyunäˈäny Rey ets yˈanaˈamäˈäny winë xëëw winë tiempë”.

María ta jyënany: “Per kyajnëmëts pënë yetyëjk nmëttsëënë. ¿Wiˈixëts nmëdatët tuˈugë uˈunk?”. Gabriel ta yˈatsooy: “Jyobaa mbäät ttuny ti tyim tunaampy. Espiritë santë mnigëdäˈäganëp, ets duˈun xymyëdatäˈäny tuˈugë uˈunk. Yëˈë mëguˈuk Elisabet, nan uˈunkmëët”. María ta yˈatsooy: “Ëjtsë Jyobaa xytyuumbëˈäjtp. Waˈan ttuny tjatyëty extëmëts të xyˈanëëmë”.

 María ta ojts tninëjkxyë Elisabet, mä tuˈugë käjpn diˈib yajpatp tunoty kopkoty. Ko jam jyajty, ta ojts tkäjpxpoˈkxy, etsë Elisabet ta tjäˈäwë ko ja yˈuˈunk ojts yuˈkxy jyodoty. Elisabet ta tyukëdakë ja Diosë myëjääw ets jyënany: “María, Jyobaa të mgunuˈkxyëty. Jantsy oyëts nnayjawëty kots xynyiminyë nWintsënˈäjtëmë tyääk”. María ta yˈatsooy: “Nmëjkumaabyëtsë Jyobaa amumduˈukjot”. Ta María ojts wyeˈemy tëgëk poˈo mëdë Elisabet ets taanëm jyëmbijty Nazaret.

Ko José tnijäˈäwë ko María uˈunkmëët, ta kyaj tnekypyëkany. Per ta tuˈugë anklës yˈanmääyë tsyuujoty kyumäˈäyoty: “Këdii mtsëˈëgë xypyëkëdë María. Yëˈë kyaj ti të ttuundëgoy”. Ta José pyejky mëdë María ets ojts twoownëjkxnë mä tyëjk.