Elisabet wia met eene junge Mejal em Frintschoft, waut Maria heet un en de Staut Nazaret en Galiläa wond. De Holtoabeida Josef un Maria wullen sikj befrieen. Aus Elisabet sas Moonat schwanga wia, kjeem de Enjel Gabriel no Maria. Hee säd: “Goondach, Maria. Du best sea von Jehova jesäajent.” See wist nich, waut Gabriel meend. De Enjel säd: “Du woascht schwanga woaren un eenen Sän kjrieen. Dän saust du Jesus nanen. Dee woat aus Kjennich rejieren un sien Kjennichrikj woat emma bliewen.”

Maria säd: “Oba ekj hab je mie noch kjeenmol met eenen Maun toop doljelajcht. Woo kaun ekj dan een Kjint haben?” Gabriel säd: “Fa Jehova es nuscht ommäajlich. De heilja Jeist woat äwa die komen un du woascht eenen Sän haben. Elisabet, waut met die em Frintschoft es, es uk schwanga.” Dan säd Maria: “Ekj sie Jehova  siene Deenarin. Lot met mie woaren, soo aus du jesajcht hast.”

Maria jinkj no de Staut enne Boaj, wua Elisabet wond. Aus Maria dee bejreest, späad Elisabet, daut daut Bäbe en äaren Buck hupst. Elisabet wia voll vom heiljen Jeist un säd: “Maria, Jehova haft die jesäajent. Daut es fa mie eene Iea, dän Messias siene Mame en mien Hus to haben.” Maria säd: “Ekj low Jehova met mien gaunzet Hoat.” See bleef dree Moonat bie Elisabet, un dan jinkj see wada no Hus no Nazaret.

Aus Josef daut enwort, daut Maria schwanga wia, wull dee sikj nich mea met dee befrieen. Oba dan kjeem een Enjel em Droom no Josef un säd: “Sie sondasorj un befrie die met dee. Dee haft nuscht orrajchtet jedonen.” Soo neem Josef sikj Maria to Fru un brocht dee no sien Hus.