De Kjeisa Augustus, de Harscha von daut reemische Rikj, velangd, daut aule Juden sikj sullen en dee Staut loten enschriewen, von wua see häastaumden. Doawäajen reisden Josef un Maria no Betlehem, wiels Josef siene Famielje von doa häakjeem. Daut wia aul meist de Tiet, daut Maria sull äa Bäbe haben.

Aus see bat Betlehem wieren, kunnen see sest noanich wua bliewen aus en eenen Staul. Doa haud Maria dan äaren kjlienen Jesus. See wekjeld dän en wieekjet Zeich en un läd dän natjes enne Kjrebb nenn.

Dicht bie Betlehem wieren Hoads, waut de Nacht buten no äare Schop oppausten. Met eenst haustich wia doa een Enjel ver dee un daut wia doa dach von Jehova siene Harlichkjeit. De Hoads grulden sikj, oba de Enjel säd: “Habt nich Angst. Ekj hab goodet Nies fa junt. Vondoag es en Betlehem de Messias jebuaren.” Krakjt dan wieren doa  een deel Enjel un säden: “Lot Gott em Himmel Iea kjrieen un de Menschen oppe Ieed Fräd.” Dan veleeten de Enjel. Waut deeden de Hoads nu?

De Hoads säden eena toom aundren: “Well wie fuaz no Betlehem gonen.” Dee spooden sikj un fungen Josef un Maria met äa kjlienet Bäbe en dän Staul.

Aule, waut daut Nies hieeden, waut de Hoads von dän Enjel jekjräajen hauden, wieren vewundat. Maria docht sea äwa dän Enjel siene Wieed no un vegaut dee kjeenmol. De Hoads jinjen trigj no äare Schop un dankten Jehova fa aules, waut see jeseenen un jehieet hauden.