Рим империясенең идарәчесе кайса́р А́вгуст, кешеләр санын белер өчен, боерык чыгарган: бар яһүдләр, үз шәһәрләренә кайтып, теркәлергә тиеш булган. Шуңа күрә Йосыф Мәрьям белән үзенең туган шәһәре Бәйтлеһемгә́ киткән. Ул вакытта Мәрьям тиздән бала табарга тиеш булган.

Бәйтлеһемгә́ килгәч, алар абзарда тукталган, чөнки бүтән урын таба алмаган. Бу абзарда Мәрьям Гайсәне тудырган да. Ул аны, йомшак биләүләргә биләп, назлы гына утлыкка салган.

Бәйтлеһе́м янында көтүчеләр төне буе кырда үз көтүләрен саклаган. Кинәт алар алдында бер фәрештә пәйда булган һәм Йәһвәнең даны аларны яктыртып җибәргән. Көтүчеләр куркып киткән, ләкин фәрештә аларга: «Курыкмагыз. Мин сезгә яхшы хәбәрне игълан итәр өчен килдем. Бүген Бәйтлеһемдә́ Мәсих  туды»,— дип әйткән. Шул мизгелдә күктә күп фәрештәләр пәйда булган һәм болай дигән: «Күктәге Аллаһыга дан, җиргә иминлек булсын!» Шунда алар юкка чыккан. Көтүчеләр нәрсә эшләгән?

Алар бер-берсенә: «Әйдәгез, хәзер үк Бәйтлеһемгә́ барыйк»,— дигән һәм ашыгып юлга чыккан. Килгәч, алар Мәрьям белән Йосыфны һәм утлыкта яткан сабыйны күргән.

Көтүчеләрнең сүзләрен ишеткән һәр кеше таң калган. Мәрьям исә, фәрештәләрнең хәбәрен күңеленә салып, аның мәгънәсе турында тирән уйланган. Көтүчеләр исә, ишеткәннәре һәм күргәннәре өчен Йәһвәне мактап, үз көтүләренә кайтып киткән.