Yusuf ve Meryem, oğulları İsa ve diğer çocuklarıyla beraber Nasıra’da yaşıyordu. Yusuf, marangozluk yaparak ailesine bakıyordu. Onlara Yehova’yı ve Kanununu öğretiyordu. İbadet etmek için ailece düzenli olarak havraya giderlerdi. Ayrıca her yıl Fısıh Bayramını kutlamak için Yeruşalim’e giderlerdi.

İsa on iki yaşındayken, her yıl olduğu gibi ailesiyle birlikte uzun bir yolculuk yaparak Yeruşalim’e gitti. Şehir, Fısıh Bayramını kutlamaya gelen insanlarla doluydu. Bayram bitince İsa’nın ailesi eve dönmek için yola çıktı. Anne babası İsa’nın, akrabalarıyla birlikte yolculuk ettiğini düşündü. Fakat akrabalarının yanına gittiklerinde onu bulamadılar.

Yeruşalim’e geri döndüler ve üç gün boyunca oğullarını aradılar. Sonunda mabede gittiler. İsa, orada öğretmenlerin arasında oturuyordu. Onları dikkatle dinliyor ve güzel sorular soruyordu. Öğretmenler İsa’dan o kadar etkilenmişti ki, ona  sorular sormaya başlamışlardı. İsa’nın cevaplarına hayran kalıyorlardı. Onun, Kanunda yazılanları çok iyi anladığını fark ettiler.

Yusuf ve Meryem çok endişelenmişti. Meryem İsa’yı görünce şöyle dedi: “Oğlum, her yerde seni aradık. Neredeydin?” İsa şöyle karşılık verdi: “Babamın evinde olacağımı bilmiyor muydunuz?”

İsa anne babasıyla beraber Nasıra’daki evine geri döndü. Yusuf, İsa’ya marangozluğu öğretti. Sence İsa gençken nasıl biriydi? İsa büyüdükçe daha da hikmetli oluyor, Tanrı’nın ve insanların takdirini kazanıyordu.