Si Juan, nga anak ni Zacarias ug Elisabet, nahimong propeta pagdako niya. Gisugo siya ni Jehova nga tudloan ang mga tawo bahin sa pag-abot sa Mesiyas. Pero imbes magtudlo didto sa sinagoga o sa mga lungsod, didto siya nagsangyaw sa kamingawan. Ang mga tawo sa Jerusalem ug sa Judea nangadto kang Juan aron mokat-on. Iyang gitudloan sila nga kinahanglang dili na sila magbuhat ug daotan aron malipay ang Diyos. Human sila makapaminaw kang Juan, daghan ang naghinulsol ug gibawtismohan sila ni Juan didto sa Suba sa Jordan.

Simple ang kinabuhi ni Juan. Hinimo sa balhibo sa kamelyo ang iyang sinina, ug dulon ug dugos ang iyang pagkaon. Ang mga tawo gustong makaila niya. Bisan ang hambogirong mga Pariseo ug Saduseo miadto niya. Giingnan sila ni Juan: ‘Kinahanglan mong magbag-o ug maghinulsol. Ayaw hunahunaa nga espesyal mo kay miingon mo nga mga anak mo ni Abraham. Wala kana magpasabot nga mga anak mo sa Diyos.’

Daghan ang miadto ug nangutana kang Juan: ‘Unsay angay namong buhaton aron malipay ang Diyos?’ Mitubag si Juan: ‘Kon duha inyong sinina, ihatag ang usa sa nanginahanglan.’ Nahibalo ba ka kon nganong iya tong gisulti? Gusto niyang mahibalo ang mga tinun-an nga kinahanglang higugmaon nila ang mga tawo aron malipay ang Diyos.

Miingon si Juan sa mga maniningil ug buhis: ‘Ayaw mog pangilad.’ Iyang giingnan ang mga sundalo: ‘Ayaw mog panghiphip o pamakak.’

 Miadto sab kang Juan ang mga saserdote ug mga Levihanon ug nangutana sila: ‘Kinsa man ka? Gusto namo nang mahibal-an.’ Miingon si Juan: ‘Ako ang nagasinggit sa kamingawan ug nagtultol sa mga tawo ngadto kang Jehova, nga maoy gitagna ni Isaias.’

Ganahan ang mga tawo sa gitudlo ni Juan kanila. Daghan ang nagtuo nga si Juan ang Mesiyas. Pero giingnan sila ni Juan: ‘Dunay moabot nga mas labaw pa nako. Dili gani ko angayan nga motangtang sa liston sa iyang sandalyas. Ako nagbawtismo sa tubig, pero siya magbawtismo pinaagi sa balaang espiritu.’