Johanes, de Sän von Zacharias un Elisabet, wort bie groot een Profeet. Derch dän leet Jehova de Menschen sajen, daut de Messias boolt komen wudd. Johanes lieed aundre nich en de Judenschoolen ooda en de Städa. Hee prädijd enne Wiltnis. Von Jerusalem un gaunz Judäa kjeemen Menschen un wullen Johanes toohorchen. Hee lieed dee, daut dee opphieren sullen schlajchtet to doonen, wan dee Gott jefaulen wullen. Väle wieren äare Sinden leet, aus dee Johanes hieeden, un Johanes deept dee em Jordan-Riefa.

Johanes fieed een eefachet Läwen. Siene Kjleeda wieren von Kameelenhoa un dee eet Grausshoppasch un willen Honnich. De Menschen wieren nieschierich to Johanes. Mau rajcht de stolte Farisäa un Saduzäa kjeemen no dän. Johanes säd to dee: “Fieet een aundret Läwen un habt een Leetsennen. Jleeft nich, daut jie besondre Menschen sent, bloos wiels jie junt Abraham siene Kjinja nanen. Doamet es noch nich jesajcht, daut jie uk Gott siene Kjinja sent.”

Väle kjeemen no Johanes un fruagen: “Waut mott wie doonen, daut Gott met ons tofräd es?” Johanes säd to de Juden: “Wan wäm een Äwarock fält un jie haben twee, dan jeft dän eenen von june.” Wuarom säd dee soont? Siene Jinja sullen vestonen, daut see aundre leewen musten, wan Gott sull met an tofräd sennen.

Johanes säd to de Takskollakjta: “Siet opprechtich un doot kjeenem unjagonen.” To de Soldoten säd hee: “Lot junt nich bekjeepen un doot nich lieejen.”

 De Priestasch un de Leviten kjeemen uk no Johanes un fruagen: “Wäa best du? Aule wellen daut weeten.” Johanes säd: “Ekj sie eene Stemm enne Wiltnis, waut de Menschen no Jehova brinjt, soo aus Jesaja daut verutsäd.”

De Menschen jleichten daut, waut Johanes dee lieed. Väle wundaden, aus Johanes de Messias wia. Oba hee säd: “Doa woat eena komen, waut väl jrata es. Ekj sie daut nich mol wieet, dän daut Footich optobinjen. Ekj deep met Wota, oba dee woat met dän heiljen Jeist deepen.”