Zekeriya’nın ve Elizabet’in oğlu Yahya, büyüdüğünde peygamber oldu. Yehova, Mesih’in yakın zamanda geleceğini duyurması için Yahya’yı kullandı. Ama o, bu haberi havralarda ya da şehirlerde değil, çölde duyurdu. Yeruşalim’den ve Yahuda’nın dört bir yanından insanlar, Yahya’nın öğrettiklerini dinlemeye geliyordu. Yahya onlara Tanrı’yı memnun etmek için kötülük yapmayı bırakmaları gerektiğini öğretiyordu. Birçok kişi onu dinledikten sonra günahlarından tövbe etti ve Yahya onları Ürdün Irmağı’nda vaftiz etti.

Yahya’nın basit bir hayatı vardı. O, deve tüyünden giysiler giyiyor, çekirge ve yaban balı yiyordu. İnsanlar Yahya’nın nasıl biri olduğunu merak ediyordu. Gururlu Ferisiler ve Sadukiler bile onu görmeye geldi. Yahya onlara şöyle dedi: “Hayatınızı değiştirip tövbe edin. ‘Biz İbrahim’in çocuklarıyız’ deyip özel olduğunuzu düşünmeyin. Çünkü bu, Tanrı’nın çocukları olduğunuz anlamına gelmiyor.”

Birçok kişi Yahya’ya gelip şöyle sordu: “Tanrı’yı memnun etmek için ne yapmamız gerekiyor?” Yahya da, “Eğer iki giysiniz varsa bir tanesini ihtiyacı olana verin” dedi. Neden böyle söylediğini biliyor musun? O, öğrencilerinin şunu anlamasını istiyordu: Tanrı’yı memnun etmek için insanları sevmeliydiler.

Yahya vergi toplayan görevlilere, “Dürüst olun ve kimseyi kandırmayın” dedi. Askerlere ise “Rüşvet almayın ve yalan söylemeyin” dedi.

 Kâhinler ve Levioğulları Yahya’ya gelip şöyle sordular: “Herkes merak ediyor. Sen kimsin?” Yahya da şöyle karşılık verdi: “İşaya benim geleceğimi önceden söylemişti. Ben insanları Yehova’ya yönlendirmek için çölde bağıran sesim.”

İnsanlar Yahya’yı dinlemeyi seviyordu. Birçoğu onun Mesih olup olmadığını merak ediyordu. Ancak Yahya onlara şöyle dedi: “Benden daha güçlü biri geliyor. Ben onun çarıklarının bağını çözmeye bile layık değilim. Ben suyla vaftiz ediyorum ama o, kutsal ruhla vaftiz edecek.”