Paşî nixumandinê, ruhê pîroz Îsa bire beriyê. Ewî 40 rojî tiştek nexwar û lema gelek birçî bû. Wî çaxî Mîrê-cina hat, wekî Îsa bicêribîne û gote wî: “Hergê tu bi rastî Kurê Xwedê yî, van kevira, bike nan”. Lê Îsa ji Nivîsarên Pîroz caba wî da û got: “Nivîsar e, wekî seva jîyînê, ne tenê xwarin lazim e, lê gerekê guh bidine hemû xeberên Yehowa”.

Paşê, Mîrê-cina gote Îsa: “Hergê tu bi rastî Kurê Xwedê yî, xwe ji bilindciya banê paristgehê jorda bavêje. Çimkî nivîsar e, wekî Xwedê wê melekên xwe bişîne seva te xwey kin”. Îsa dîsa jî, ji Nivîsarên Pîroz caba wî da: “Nivîsar e, Yehowa Xwedê necêribîne”.

Paşê, Şeytan hemû padşatiyên dinê, rewş û hebûna wanva nîşanî Îsa kir û got: “Hergê tu carekê serê xwe ber min daynî, ezê hemû wan padşatiya hebûna wanva bidime te”. Lê Îsa gotê: “Dûrî min here, Şeytan! Nivîsar e, serê xwe tenê ber Yehowa daynin”.

Çaxê Şeytan ji Îsa dûr ket, melek hatin û xwarin dane Îsa. Paşî wê yekê, Îsa mizgîniya Padşatiyê bela dikir. Hema seva wê yekê Îsa hatibû ser erdê. Ew çi ku Îsa digot meriva xweş dihat, û ewana timê pey wî diçûn.