Aus Jesus sikj ieescht haud deepen loten, brocht de heilja Jeist dän enne Wiltnis nenn. Fa 40 Doag eet dee nuscht un am hungad sea. Dan kjeem de beesa Fient un wull Jesus aufproowen. Dee säd: “Wan du werkjlich Gott sien Sän best, dan saj, dise Steena sellen Broot woaren.” Oba Jesus brukt eenen Varsch von de Schreft un säd: “Daut steit jeschräwen, eena läft nich bloos von Äten. Eena mott no jieda Wuat horchen, waut Jehova sajcht.”

Dan proowd de Fient waut aundret. Dee säd: “Wan du werkjlich Gott sien Sän best, dan hups von gaunz bowen oppem Tempel rauf. Daut steit jeschräwen, Gott woat siene Enjel schekjen, daut dee die ketschen woaren.” Oba Jesus brukt wada eenen Varsch von de Schreft un säd: “Daut steit jeschräwen, daut eena Jehova nich aufproowen saul.”

Nu wees de Soton Jesus aule Kjennichrikjs oppe Welt un woo schmock un rikj dee wieren un säd: “Ekj woa die aul dise Kjennichrikjs toop met äare Harlichkjeit jäwen, wan du mie een Mol aunbäden woascht.” Oba Jesus säd: “Wajch met die, Soton! Daut steit jeschräwen, eena saul bloos Jehova aunbäden.”

Dan veleet de beesa Fient un de Enjel kjeemen un jeewen Jesus to äten. Von dan aun prädijd Jesus de goode Norecht von daut Kjennichrikj, wiels doatoo wia dee no de Ieed jeschekjt. De Menschen jleichten daut, waut Jesus dee lieed, un kjeemen am aulawäajen hinjaraun.